Sorry als jullie vinden dat ik klaag, zo wil ik helemaal niet overkomen. Ik ben er best wel klaar mee dat ik met deze vervelende burn-out zit. Ik wil zó graag alles gewoon doen, vind het moeilijk te accepteren dat dat niet lukt. Ik ben nog steeds vaak gefrustreerd, dat mijn lichaam nog niet echt wil, dat mijn hoofd niet echt wil. Wilskracht heb ik genoeg hoor, alleen ga ik daardoor steeds weer even op mijn muil. Elke keer moet ik weer een stapje terug doen… Gelukkig weet ik dat er ooit een einde komt aan hoe ik me nu voel, dat mijn lichaam straks weer netjes meewerkt als ik gewoon braaf rustig aan doe én dat ik uiteindelijk na mijn studie vast een leuke baan krijg én lekker kan blijven bloggen.
Weet je wie dat niet kan? Emily. (Al kan ze wel heel goed schrijven!)
Emily gaat door de jaren heen steeds meer achteruit, op haar blog schrijft ze over chronisch ziek zijn
Emily heeft chronische lyme en het gaat steeds slechter met haar. Waar ik straks weer uit mijn burn-out kom, weer fit van lijf en leden ben, heeft Emily het dagelijks moeilijk. Soms kan ze zich net verplaatsen van haar bed naar haar bank, haar verloofde neemt de zorg op zich en zij zijn beiden zulke kanjers! Eerder schreef ik al dat ik ga lopen voor lyme met een groep lopers om geld in te zamelen voor Emily zodat ze weer kan starten met een behandeling.
De lotus lopers lopen voor een behandeling van Emily (klik hier om naar de teampagina te gaan)
Even de frustratie eruit…
- Ik vind het serieus super frustrerend dat wij als lopers voor deze sponsorloop nog niet eens de helft van ons bedrag hebben behaald.
- Ik vind het super frustrerend dat lyme niet vergoed wordt en dat mensen steeds zieker worden en er zelfs aan kunnen overlijden!
- Ik vind het super frustrerend dat er allemaal campagnes zijn om zieke mensen zoals Emily te helpen, dat wij tien lopers hebben die hun uiterste best doen om sponsoren te vinden en dat het nog niet opschiet!
Want verdorie ik wil zó graag! Ik wandel elke dag, oefen om straks op 14 april 6 uur achter elkaar voor deze kanjer te lopen. Maar op de een of andere manier wil het niet lukken om genoeg sponsoren te vinden, terwijl alle kleine beetjes helpen…
Ik ben al gefrustreerd dat ik zelf ziek ben geworden en elke dag voor mij ook niet super makkelijk is. Zo graag wil ik wat meer doen dan via Whatsapp, deze blog, en sociale media aandacht te vragen voor Emily en haar chronische lyme. Als ik me beter had gevoeld had ik wellicht alle supermarkten gevraagd, koekjes gebakken en verkocht, dan waren er misschien veel meer acties gekomen van mijn hand maar dat gaat gewoon nu niet en daar baal ik van! Het enige wat wel gaat is vrijwel dagelijks mijn wandelschoenen aantrekken om in ieder geval lichamelijk zoveel mogelijk mijn best te doen.
Dankbaar
Natuurlijk zijn we dankbaar voor alle steun die we tot nu toe hebben gehad! Bij mijn ouders staat een klein spaarpotje, dus iedereen die langskomt duw ik dat ding onder hun neus (sorry!). Het is natuurlijk al heel gaaf dat we überhaupt geld hebben opgehaald, helaas is gewoon nog niet genoeg…
We hebben nog 3 weken! Dus er is nog tijd. Heel erg bedankt voor het lezen en ik hou jullie natuurlijk op de hoogte van Lopen voor Lyme. Hopelijk met het grote nieuws dat we het streefbedrag alsnog behaald hebben! En anders natuurlijk nog steeds heel erg bedankt voor alle steun, alle beetjes helpen.
Klik hier om naar de team pagina van de Lotus Lopers te gaan om meer over Emily en onze actie te lezen
