Vegan vrijdag: Tourend door de VS nam ik afscheid van vlees (Landa)

Elke vrijdag (zolang de voorraad strekt zullen we maar even zeggen) komt er op Groentje Gezond een artikel online over veganisme. Dit kan een gastblog, recept, of ander artikel zijn, vooral om meer bewustwording en informatie te krijgen over deze levensstijl. Meer informatie over vegan vrijdag vind je onderaan dit artikel (dus ook hoe je je op kan geven om mee te schrijven!)

Gastblog door Landa Penders

Afscheid nemen van vlees

Laatst kreeg ik een herinnering te zien op Facebook. In een statusupdate van vijf jaar geleden vertelde ik dat ik erover dacht vegetariër te worden. Het kostte me uiteindelijk nog een flink aantal jaar om de knoop echt door te hakken en het eten van vlees daadwerkelijk achter me te laten.

Als kind zijnde lustte ik mijn aardappels en groenten niet. Ik at het met appelmoes of ketchup en verheugde me op het vlees. Bij de wekelijkse karbonade vochten mijn vader en ik altijd om het stukje bot wat mijn moeder liet liggen, want kluiven deden we beiden graag. Afgelopen april heb ik een maand lang door de Verenigde Staten gereisd en ritueel afscheid genomen van al het vlees waar ik mijn hele leven lang dol op was. Voor de laatste keer: een hamburger met bacon, spareribs, sushi met vis, steak, gefrituurde kip, garnalen, worst en.. karbonade. Mijn intentie was om het allereerst gewoon te proberen en te zien waar het schip strandde. Zonder al te veel druk gewoon rustig recepten uitproberen zonder vlees.

Door dierenliefde veganist geworden

Ik hou enorm van dieren. Ik heb mijn eigen dwergpapegaaien op mijn bovenarm getatoeëerd als symbool voor de liefde die ik door en voor ze ervaar. Toen ik een aantal jaar terug in Nieuw-Zeeland tussen de koeien wakker werd en ze vanuit mijn bed ‘s ochtends observeerde, voelde ik absolute bewondering voor deze mooie dieren. Er is wat mij betreft geen enkel verschil tussen een koe, kat, varken of olifant. Maar toch gebruiken wij een aantal diersoorten op inhumane wijze, terwijl dit in wezen absoluut onnodig is. Denk eens aan het allerergste wat jóu kan overkomen. Een seksuele verkrachting, je wordt bij je familie weggehouden, je familie sterft, je zit opgesloten in een klein hok, alleen of met honderd anderen, je lichaamsdelen worden afgehakt, je wordt vetgemest met slecht voedsel en dan vermoord. Dat gaat misschien ook niet in een keer goed, waardoor je met veel pijn sterft aan een misgeschoten kogel door je kop, of je wordt hard in elkaar geslagen tot je geen kick meer geeft. Praktijken uit een horrorfilm, niet waar? Met oogkleppen op geef jij, als je vlees eet, indirect toestemming aan andere mensen om deze taferelen met dieren uit te halen. Het is een holocaust. En het gebeurt nu. Vandaag. 10 seconden geleden. Over 10 seconden. Nu.

Dit drong eindelijk tot me door. Dus slechts vegetariër worden was niet genoeg. Zuivel zoals kaas, yoghurt en melk, maar ook honing en eieren wil ik niet meer. Ik heb m’n oogkleppen afgezet. Ik ben klaar met excuses als ‘Ik kan niet zonder! Ik vind het te lekker!’. Dát is je reinste onzin. Je gelooft jezelf waarschijnlijk niet eens als je er écht over nadenkt. Je bent het gewoonweg zo gewend, je bent zo opgegroeid. Net als ik. Ja, omschakelen is niet iets wat iedereen van de een op de andere dag kan of moet. Dat deed ik ook niet. Ja, het kost verdieping en tijd. Nee, dat geeft niet. Ieder op z’n eigen tijd, ieder bewandelt zijn eigen pad van bewustwording. Liever laat dan nooit. Maar durf eerlijk te zijn, wees moedig. Wees je bewust. Ook als je wel vlees eet, weet waar het vandaan komt, wat er gebeurt is met het wezen, wat het in je lichaam doet. Weet dat er alternatieven zijn, vaak minstens zo lekker.

De veganistische vleesvervangers zijn soms lekkerder dan het echte stuk lijk

Ik heb mijn koelkast en keukenkastje uitgepluisd en alles met dierlijke bestanddelen erin apart gezet. In de supermarkt ging ik etiketten lezen. Nu eet ik zo’n maand of drie veganistisch en om eerlijk te zijn kost het me totaal geen moeite meer. De veganistische vleesvervangers zijn soms lekkerder dan het echte stuk lijk. Zuivel kan ik vervangen door een plantaardige variant. Kaas is sowieso verslavend en na drie weken zonder mis je het niet meer, even afkicken dus. Vitamine B12 en D supplementen neem ik in om geen tekort op te lopen en sinds april ben ik, zonder extra moeite, 10 kilo afgevallen.

Nu heb ik laatst de documentaire ‘What The Health’ gekeken. Ik was blij dat ik de stap al gemaakt had om richting een veganistisch dieet te gaan. Echter maakte ik me nog zorgen om mijn ouders, dus heb ik ze uitgenodigd om lekker veganistisch bij me te eten en de documentaire samen te kijken. Mijn moeder (1961) heeft borstkanker gehad en heeft medicijnen voor haar te hoge bloeddruk en mijn vader (1960) heeft geregeld ontstekingen in zijn gewrichten en zit aan de medicijnen om zijn cholesterol goed te krijgen. Na het zien van deze documentaire hoefde ik geen woord meer te zeggen, zij willen ook een veganistisch dieet proberen en zo van de pilletjes afraken. Niet alleen is ons Westerse dieet hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk voor de vele kwaaltjes die menig 50-plusser aan de medicijnen helpt. Volgens de documentaire komt het hoge medicijngebruik goed van pas voor de door de vlees- en zuivelindustrie gesponsorde farmaceutische industrie. Bekijk de docu en oordeel zelf met je eigen verstand.

Vegan op mijn werk

Nu ik toch heel open vertel over mijn journey to veganism, deel ik ook het volgende: Ik werk voor een bedrijf dat (heel) veel met leer doet. Dit werk zorgt voor het grootste deel van mijn inkomsten en het werk zelf vind ik ontzettend leuk. Ik hou van mode, ik hou van fotografie, mijn collega’s zijn dierbare vrienden geworden, kortom: ik wil hier niet weg. Maar ik draag op deze manier wel bij aan een vorm van dierenleed en daar heb ik natuurlijk moeite mee. Nu ben ik pas recentelijk begonnen aan deze levensstijl en heb ik mij voorgenomen om zelf geen leder meer aan te schaffen. Ik ben gelukkig niet de enige veganist in het bedrijf en merk om me heen dat er steeds meer interesse in wordt getoond. Dat voelt fijn! Dus heb ik me voorgenomen om binnen deze bedrijfscultuur het woord van de veganist te voeren. Als een soort go to insider, zonder me op te dringen, maar beschikbaar als er vragen zijn. Echte bewustwording creëer je niet zomaar en ik ben ook niet van plan een jehova van het veganisme te worden, want daar bereik je m.i. niet zoveel mee. Maar door mijn statement te maken, te laten zien dat dit een keuze is waar ik volledig achter sta, hoop ik stiekem her en der toch een oog te openen. En vergeet niet, het is 2017. We kunnen zo ontzettend veel met de huidige technologie. Veganistisch leer bestaat! En de kwaliteit is goed en wordt constant verbeterd! Ik weet dat de industrie bestaat uit schakels en dat het uiteindelijk begint bij de ontwerpers van de merken. Voor hen sluit ik af met het volgende stukje uit het boek ‘Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt’ door Heamin Sunim:

Schiet niet heen en weer als een school vissen
alleen omdat je vrienden dat ook doen
of omdat anderen zeggen dat je dat moet doen.
Blijf je overtuigingen trouw.
Zet het bestaande paradigma op zijn kop
en word een trendsetter.

Ook aanmelden?

Wil jij ook iets schrijven over veganisme, vegetarisme, of iets dergelijks delen op Groentje Gezond? Mail dan jouw verhaal naar Anouk@groentjegezond.nl o.v.v. ‘Vegan vrijdag’. Stuur ook even een profielfoto en een tekstje over jou (max. 3 zinnen) door, dan kijk ik of ik het kan publiceren. Belangrijk is we dat dit een neutraal tot positief platform is, wijzende vingers waardeer ik daarom niet.

Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal Landa!