Vegan vrijdag: Veganisme is voor iedereen (Emily)

Twee jaar geleden noemde ik haar al als iemand die me onwijs inspireerde. Emily blogt namelijk over chronisch ziek zijn, gaat daar onwijs inspirerend mee om én ik ken haar al een jaar of ehm, tien? Nouja, wat een geluk, ze is veganist en wilde dolgraag een stukje typen voor Vegan vrijdag! Lezen jullie mee?

“Een leven zonder kaas kon ik me echt niet voorstellen”

Ik ben altijd een moeilijke eter geweest. Het stukje vlees was vaak het enige waar ik naar uit keek bij de avondmaaltijd en de tosti was mijn grote liefde. Een leven zonder kaas kon ik me echt niet voorstellen.
De vegetarische gerechten in restaurants sloeg ik standaard over. Ik had wel oprecht bewondering voor vegetariërs, maar zei altijd dat ik het zelf niet zou kunnen.
Precies wat mensen nu tegen mij zeggen: ‘Knap hoor, maar zelf zou het me niet lukken!’

Als ik op een potje vitaminen las dat het geschikt was voor veganisten, vroeg ik me altijd geïrriteerd af waarom dat nou zo extreem moest. Veganisme vond ik te ver gaan en zeikerig overkomen. Waarom zou je helemaal geen dierlijke producten mogen gebruiken? Wat was er nou mis met honing of melk of wol?
Veganist zijn was voor de meeste mensen natuurlijk niet te doen, vond ik. Als je al het dierlijke moest gaan vermijden, wat voor leven had je dan nog? En het belangrijkste argument nog wel: kaas.

Mijn liefde voor dieren

Ik ben altijd gek geweest op dieren. Als volwassene ging ik nog steeds met plezier naar kinderboerderijen omdat ik alle dieren daar zo leuk vond. Ieder huisdier wat bij ons binnen kwam werd zo goed mogelijk verzorgd en ik heb een hele tijd graag willen werken met of voor dieren.
Mijn liefde voor dieren resulteerde er ook in dat ik alleen biologisch vlees kocht, met het idee dat het dier dan een goed leven had gehad. Ook kocht ik biologische eitjes en melk, omdat ik had gelezen dat de dieren dan buiten kwamen en goed verzorgd werden. Daar kon ik dan ook mee leven. Dat vond ik diervriendelijk van mezelf.

Ik vond laatst een dagboek van zeven jaar geleden terug waarin ik mijn gedachten over vlees eten had opgeschreven. Ik twijfelde of het wel oké was, of ik er wel mee door wilde gaan, maar ik vond het opgeven van vlees zo moeilijk. Wat moest ik dan nog eten? En hoorde dit niet bij de cirkel van het leven? We hebben immers altijd vlees gegeten – toch? Was het wel gezond om daarmee te stoppen?

Zeven jaar geleden was ik daar al mee bezig, en desondanks heeft het alsnog vijf jaar geduurd om vegetariër te worden en het pad van veganisme op te gaan.
Het waren steeds kleine dingen die me aan het denken zette, en uiteindelijk was het een Nederlandse Youtuber (KiwiEats) die mij leerde wat veganisme werkelijk inhoudt. Op aanraden van haar keek ik de documentaire Cowspiracy en er ontvlamde iets in mij. Dat is niet alleen te danken aan de documentaire, maar het was wel de laatste duw die ik nodig had om van het pad van smoesjes en ontkenning af te gaan.
Ik werd halsoverkop vegetariër en probeerde ook meteen stappen te zetten richting veganisme. Mijn vriend, een nog veel moeilijkere eter dan ik, deed met me mee.

In het begin vond ik veganisme echt super moeilijk!

Je hoort vaak dat mensen veganisme een verrijking van hun leven vinden, en ze zich binnen een paar weken geweldig op het dieet voelen. Nu ben ik ook op dat punt gekomen (we zijn inmiddels 1,5 jaar verder), maar ik vond het begin echt vreselijk moeilijk.
Ik vond het doodeng om dit pad op te gaan. Ik vond het lastig, ongemakkelijk en vermoeiend. Bovendien is het pijnlijk om je ogen na zo’n lange tijd voor het eerst echt te openen voor het leed wat er speelt.
Nu speelt mijn chronische ziekte ook mee, maar ik vond het echt heel wat allemaal.
De eerste paar gerechten die ik maakte waren niet lekker. Mijn smaak had zich ook nog niet aangepast. Ik vond zo’n beetje alle groenten en bonen niet lekker en was gewend om mijn eten op smaak te brengen met kaas en vlees.
Inmiddels maak ik super lekkere gerechten en geniet ik zoveel meer van mijn eten, maar het duurde wel even voordat ik op dat punt kwam.
Voor mijn vriend was het ook een enorme stap, en we zijn samen talloze kookboeken ingedoken om te leren hoe we toch lekker veganistisch konden eten.
Ik benoem het omdat ik weet dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Die het ook eng en lastig vinden, verwachten nooit meer lekker te kunnen eten en alleen denken aan wat ze moeten missen, in plaats van wat ze te winnen hebben.
Ik zou mensen graag mee willen geven dat veganisme niet meteen hoeft te voelen als een verrijking. Dat het niet erg is om het moeilijk te vinden en om fouten te maken.
Ik heb het idee dat de meeste mensen denken dat, als je eenmaal op het vegan pad zit, je daar niet meer van af mag gaan. Natuurlijk zou dat wel het beste zijn voor de wereld, voor de dieren én voor jezelf, maar je mag fouten maken.
Veganisme is voor iedereen. Iedereen kan een vegan keuze maken. Het is oké om het in kleine stappen te doen. Ik heb liever dat mensen 1 keer per week een vegan maaltijd eten dan helemaal niet. Dat ze vaker vegan lipstick kopen in plaats van MAC, of twee keer nadenken of ze wel echt een leren jas nodig hebben.

[artikel gaat door onder deze heerlijke foto]

Ik zou graag iedereen willen laten zien hoe ontzettend lekker vegan eten kan zijn, hoeveel beter het voelt om bewust niet meer aan dierenleed mee te doen en hoeveel fijner je lichaam een vegan dieet zal vinden mits je het op een goede manier doet. Maar ik begrijp dat het niet voor iedereen weggelegd is om in één klap veganist te worden. Misschien heb je wel allergieën die het voor jou heel moeilijk maken, of een eetstoornis waardoor dit te veel als een restrictie voor je voelt.
Of misschien sta jij wel op het punt waar ik ooit stond: eng, ongemakkelijk, en wat moet ik dan in godsnaam wél eten.
Wat ik wel hoop te doen is je in te laten zien dat veganisme niet iets onbereikbaars is. Het is niet alleen weggelegd voor die-hard dierenvrienden of bomenknuffelaars of gezondheidsguru’s. Het is niet iets waar je je in gevangen hoort te voelen. Je mag op jouw manier erin groeien.

Ik ben ervan overtuigd dat vegan de toekomst is. We kunnen gewoon niet op deze manier doorgaan met het uitbuiten van onze wereld. Het zal ook steeds makkelijker worden om veganist te zijn. Kijk eens naar alle vegan eettentjes die er nu zijn: tien jaar geleden was dat nog niet.
Maar je hoeft het niet meteen perfect te doen. Het perfect doen bestaat sowieso niet. Om Lisa Steltenpool, vegan diëtist, maar even te quoten:

je kan het beter inconsequent goed doen, dan consequent fout

Bedankt voor het delen Emily! Wil jij nou ook graag iets schrijven voor Vegan vrijdag? Waarom je veganist bent geworden, of vind je het leuk om een ander deel van veganisme te belichten? OF een lekker recept te delen? Helemaal goed! Stuur dan jouw stuk naar Anouk@groentjegezond.nl onder vermelding van Vegan vrijdag. Stuur dan ook even een of meerdere foto’s mee én een klein stukje tekst dat iets over jou verteld in het auteursvakje.