Zo, de laatste burn-out update is alweer een maandje geleden. Daarin schreef ik over de klachten die je kan ervaren als je overspannen bent of tegen een burn-out aanloopt. Vandaag schrijf ik wat het me brengt om hier zo openhartig over te spreken, wat ik voor anderen kan doen en waarom ik ineens een super tof kort kapsel heb!
Update: hoe gaat het nu met mij?
Zoals sommigen wel weten ben ik vanaf december officieel helemaal burn-out. Om niet de hele tijd in herhaling te vallen kun je mijn vorige artikelen hier over lezen
- Je kunt maar beter een been breken (burn-out update)
- Wanneer je lichaam aangeeft dat er iets niet klopt
Ondertussen ben ik zo’n vier maanden verder en ik ben opgehouden met vechten tegen mezelf. Je zou denken dat je tijdens een burn-out alleen maar leuke dingen gaat doen, een soort uitrustende vakantie die je nodig hebt. Bij mij ging dat een stukje anders… Naast werken, mijn blog, studeer ik ook nog aan een deeltijdstudie. Het was een bewuste keuze om door te gaan met mijn studie omdat ik heel graag zo snel mogelijk als docent aan de slag wil. De studie is de grootste reden waardoor ik in een burn-out raakte en tóch ging ik door. De laatste tijd lees ik steeds meer artikelen over studenten met overspanningsverschijnselen en dat snap ik helemaal. Er wordt veel van je verwacht, vooral als je net als ik een deeltijdstudie doet waar je ook nog naast werkt. In het onderwijs wordt er veel al gewerkt, vooral als je wat ouder bent, en ik heb de afgelopen jaren meerdere mensen leren kennen die dat niet helemaal aankonden. Zij stopten met hun studie, of met werken, of zaten maandenlang in de ziektewet. Heftig!
Hulp en stoppen met vechten
Ondertussen heb ik medicatie gekregen, iets wat ik absoluut nooit wilde. Ik werd heel angstig, had paniekaanvallen, werd om de kleinste dingen onzeker en had continue het gevoel dat ik tegen mezelf aan het vechten was. Alle hulp van de psycholoog, mindfulnesstraining die ik volgde, een wandelcoach, het drong maar half door. Daarnaast voelde ik me ook nog eens in de war en was ik heel veel bij mijn ouders waar ik alleen nog maar kon huilen. Na drie maanden volledig op mijn herstel richten, merkte ik dat het alleen maar slechter ging. Dat was voor mij de reden om met medicatie te beginnen waardoor de dalen minder diep werden. Ik maakte me voor het eerst in mijn hele leven niet zoveel zorgen meer (al blijf ik realistisch en de zorgen die zwaar wegen kan ik nog wel zien). Voor mij was dit even een noodzakelijk kwaad hoewel ik het graag allemaal op eigen kracht wilde doen had ik meer hulp nodig. Voor mijn gevoel rende ik steeds harder tegen muren op, werd ik gefrustreerd en verdrietig en de depressie die kwam door de burn-out was heftiger dan alles wat ik in het verleden heb meegemaakt.
De oude Anouk
Het voelt alsof ik de oude Anouk weer een beetje tegenkom. Nu kan ik mijn vriend eens laten zien hoe ik was voordat ik hem leerde kennen. Ik heb vreselijke lachbuien gehad met vriendinnen tijdens een avondje gekke tv-programma’s kijken, ik zie de letterlijke zon weer wat meer in mijn leven. Daarnaast heb ik weer wat energie, die ik vooral in mijn herstel, studie en sociale contacten stop. Blogs schrijven zit niet altijd in mijn hoofd, al ben ik wel bezig met de AVG (privacy wetgeving dat voor ALLE websites verplicht wordt vanaf ergens in mei) bezig. Iets wat ook weer stress geeft want ineens moest ik een privacyverklaring schrijven en heel veel uitzoeken. Daar ga ik na mijn deadlines voor mijn studie wel weer mee verder maar het is vooral veel uitzoekwerk met moeilijke termen waar ik als huis- tuin- en keukenblogger niet zoveel kaas van heb gegeten.
Wat zijn er veel mensen in dezelfde situatie!
De laatste tijd krijg ik veel appjes en berichtjes over mensen die de klachten herkennen waar ik over heb geschreven. Ze vragen om tips. Nou heb ik tegen zoveel muren aangelopen dat ik ondertussen wel wat heb geleerd zodat een ander misschien wat heeft aan mijn ervaring. Het gevoel dat ik mensen heb kunnen helpen door mijn verhaal te delen, maakt dat ik het de moeite waard vind om hierover te blijven bloggen. Daarnaast deel ik op Instagram via de stories momenten en mijn ervaring. Soms is alles helemaal afschuwelijk en dan vertel ik dat ook gewoon. Soms heb ik iets geleerd of voel ik me goed en dan krijg je weer wat positiefs te horen. Ook daar kreeg ik liefdevolle reacties over en daar ben ik dankbaar voor! Zelf miste ik heel erg herkenning, want niet iedereen wil alles online gooien (ik hou wel rekening met wat ik wil delen) en anderen hebben ook helemaal niet de energie of de middelen om hier over te praten. Vooral als je net in een burn-out bent terechtgekomen is het fijn om te weten dat je niet alleen bent.
Een voorbeeld is een vriendin die zich een dag ziek meldde omdat ze merkte dat ze zich niet goed voelde. Ik liet haar het artikel lezen dat ik schreef over klachten en sprak wat spraakberichtjes in. Die kwamen hard binnen! Ze moest heel hard huilen en besefte dat het helemaal niet zo goed met haar ging. Dat besef doet pijn, weet ik uit ervaring. Je wil er niet aan toegeven en tóch weet je rationeel dat je even op bent.
Ook sprak ik collega’s en mensen die jaren geleden (toen ze net als ik eind twintig waren) zo ver over hun grenzen zijn heengegaan dat ze soms ook een paar maanden of zelfs een jaar thuis hebben gezeten. Met deze mensen is het allemaal helemaal goedgekomen dus daar put ik ook weer moed uit. Het is vooral fijn om te weten dat je niet gek bent, dat het veel voorkomt. Niet iedereen is altijd heel begripvol, het is ook moeilijk voor te stellen wat het nou precies is, maar daarom is het belangrijk om hier open over te blijven praten.
Kort, korter, kort!
Ik ben helemaal blij met mijn nieuwe (nog kortere) coupe! Wat een bevrijding! Via Facebook had ik me aangemeld voor een groep die kappersmodellen zoekt waardoor ik me heerlijk gratis heb laten knippen door een medewerker van Rob Peetoom. Als krullenkoppie vinden ze dat heel leuk en je weet ook zeker dat je met een leuk kapsel de deur weer uitgaat. Volgens mij heb ik mijn haar nog nooit zo kort gehad maar ik voel me daardoor ook weer even lekker! Er zijn veel manieren om je goed te voelen, ik wandel nog steeds heel veel (de meeste dagen minimaal tien kilometer per dag) en ik krijg soms weer zin om make-up op te doen. Het haar wat ik nu heb hoef je vrijwel niets aan te doen. Even de plantenspuit erop, een beetje leave-in conditioner en gaan met die banaan!
Dit artikel was weer een stukje langer dan ik had verwacht, zodra ik begon te typen vloeide de woorden gewoon door mijn vingers naar het scherm. Dat voelt ook heel lekker! Wat vinden jullie van deze updates? En nog belangrijker: wat vinden jullie van mijn nieuwe haar?
Vergeet niet om me te gaan volgen op Instagram! Want aanstaande zaterdag ga ik meedoen met lopen voor Lyme. Updates ga ik geven via Instagram stories en wellicht ga ik nog even live om het heel evenement met jullie te delen.
Heel veel liefs, geniet van de zon de aankomende dagen en weer heel erg bedankt voor het lezen.
11 comments
Mooi stukje tekst! En heerlijk om te lezen dat je vriend de oude jij kan ontdekken. Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten. Alleen ik heb/had last van een eetstoornis. Inmiddels ben ik (ook met behulp van medicatie) van het leven gaan houden en mezelf iedere dag nog aan het herontdekken. En een dag een dip? Hoort erbij, mee dealen & weer doorgaan. Iedere dag is een nieuw begin en ik vind het tof om te lezen dat er (gelukkig) mensen zijn die kunnen bevestigen dat je niet voor altijd “dat meisje met een burn-out” of “het meisje met een eetstoornis” bent. Dat brengt motivatie en hoop!
Wat fijn dat je er zo goed mee omgaat en druk bezig bent met je herstel! Knap om dit zo te delen, dankjewel! Het brengt inderdaad hoop dat dit niet voor altijd is, daar hou ik me ook wel aan vast. Maar als je er soms midden in zit, is dat soms lastig.
Wens jou heel veel sterkte met je herstel, je klinkt als een hele sterke vrouw!
Dat korte haar staat je goed! Fijn dat je zo openhartig over durft te spreken over je burn-out. Afgelopen november ben ik gestopt met werken bij mijn oude werkgever omdat ik het daar helemaal niet meer naar mijn zin had, is een moeilijke keuze geweest. Maar als ik daar door was gegaan was ik waarschijnlijk ook tegen een burn-out aangelopen dus ik denk dat het wel de goede keuze was. Daarna ben ik (voor mijn gevoel veel te) lang op zoek geweest naar een baan (4 maanden) en liep ik steeds tegen afwijzingen aan en andere omstandigheden waardoor ik het gevoel had niet goed genoeg te zijn. Waardoor ik alsnog in een soort dip terecht kwam. Maar in maart ben ik weer begonnen met werken en toen werd alles weer beter en positiever! Never give up, je komt er wel en er zijn inderdaad veel meer mensen die zoiets soortgelijks meemaken of hebben meegemaakt. En het is altijd goed om er over blijven te praten.
Ik vind je haar ontzettend gaaf 😍
En ik vind het zo goed dat je hier over schrijft, echt waar! Een burn out komt zo vaak voor en het enige wat je er over leest zijn de standaard “zakelijke” teksten. Dus, echt goed dat je jouw gedachten en dingen met ons deelt! 💋
wat knap en goed dat je er zo openhartig over schrijft, staat je goed deze coupe
Heel mooi en eerlijk verwoord. het is niet niks en bij een burnout blijft het toch altijd ene beetje hangen denk ik Sterkte! en je haar is tof!
Fijn dat je je wat beter voelt. En je nieuwe kapsel is echt prachtig. Het staat je heel goed.
Wat fijn om te lezen dat je langzaam bij beetje weer de oude ik tegen komt. Het zal niet makkelijk zijn, maar ik vind het wel erg knap dat je je studie toch hebt doorgezet. Zet hem op de komende tijd en wees extra lief voor jezelf!
Wat goed dat je fijn voelt. Het staat je mooi met korte kapsel. .
Wat staat dit korte(re) kapsel jou ook ontzettend goed 🙂 Fijn ook om te lezen dat het de goede kant op gaat. Dat is al heel veel waard!
Waw wat een heftig verhaal zeg! Wat mooi dat je dit online gooit ! Er zitten idd velen in deze situatie en ben er van overtuigd dat je een grote hulp bent voor hen!
Je haar is mooi zo! Staat je 🙂
Liefs
Sofie