Het is weer tijd voor een persoonlijke blog. Ofja, is het tijd of kan ik er gewoon even niet omheen?In ieder geval wil ik dit moeilijke gedeelte van mezelf toch met jullie bespreken want ik denk dat dit voor sommigen best herkenbaar kan zijn.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Vroeger werd me altijd verteld dat ik zo’n mooi snoetje had. Ondanks dat ik altijd dacht zie iemand bij een talentenjacht dat ‘mijn gezicht goud waard was.’
Ik groeide op met een gemengd gevoel van eigenwaarde. Aan de ene kant vond ik mezelf nergens goed genoeg voor, dacht ik dat ik niets kon, aan de andere kant had ik blijkbaar een mooi koppie en was ik leergierig en best slim.
Tja, wat heeft deze blog nou eigenlijk met spiegelbeelden te maken? Ik denk dat tegenwoordig niet alleen je spiegelbeeld meer je eigenwaarde bepaald maar ook (zelf)gemaakte foto’s en profielsites en andere sociale media kanalen.
Foto’s
Toen ik een jaar of dertien was maakte ik mijn social media account. Op sugababes.nl vormde ik mijn eerste internet relaties en vriendschappen. Je kon foto’s kijken en profielen punten geven. Soms stond ik heel hoog in de ranglijst en kreeg ik veel positieve reacties op mijn foto’s. Hoewel ik terug kijk op een fijne kinder- en pubertijd was ik wel degelijk depressief rond die periode. Ik vond mezelf niets waard en in mijn dagboek van die tijd noemde ik mezelf walgelijk. Daarom snap ik nu ook niet waarom ik dagelijks, ook al bestond het woord toen nog niet, selfies maakte. Steeds vaker lees ik dat er onderzoek1,2 wordt gedaan naar Social media en het maken van ontelbaar veel foto’s van jezelf. Het zou jongeren beschadigen, of toch weer niet. De onderzoeken zijn in ieder geval heel tegenstrijdig maar wat ik wel weet is het volgende:
Door alle positieve reacties van mensen zag ik ergens toch in dat ik niet helemaal afschuwelijk was.
Even wat foto’s van vroeger:
Lief koppie toch? Ik lach trouwens nog steeds hetzelfde :p
Webcam daargelaten, mijn eerste selfie (13 jr)
(14 jr)
(16/17 jr)
En de laatste (19 jr)
En nu?
Nu heb ik gelukkig geen hekel meer aan mezelf. Misschien is het een puber dingetje, maar misschien had het ook nooit over kunnen gaan. Ontevreden ben ik nog steeds. Maar soms ben ik super trots op een mooie foto, en ook laatst had een vriendin van me (ze is model) een foto laten zien aan een fotograaf. Hij vond me mooi! En dat zegt iemand die heel veel mooie mensen voor de lens heeft staan. Soms kijk ik heel blij in de spiegel, soms ben ik wat minder geënthousiasmeerd. Dat hoort erbij, ik denk dat iedereen dat wel heeft. Wat ik bijvoorbeeld wel lastig vind is dat ik mezelf de ene keer mooi afgevallen vind en de andere keer nog steeds te dik. Maargoed, ik ben al goed op weg naar positiviteit dus daar ben ik best trots op!
2015
Ik vind mezelf nu even mooi, op foto en in het echt. Niet elke foto is even charmant, net zoals ik er niet elke dag uit zie om door een ringetje te halen. Ik vraag me wel af, (her)kennen jullie dit? Vind je jezelf soms mooier of misschien lelijker op een foto?
Hoe zie jij jezelf?
Ik weet niet of het kan maar het zou leuk zijn om jullie leukste/mooiste/unieke foto te delen hier onder in de comments óf via de Facebookpagina. Ik maak er een speciaal berichtje voor aan 😉 Lijkt me leuk om allemaal trotse en mensen te zien. Wees vooral heel blij met jezelf, iets wat heel belangrijk is.
Liefs,
Anouk
16 comments
Wat een leuke blog heb je! Leuk artikel ook. Ik denk dat er veel jongeren zijn die een vertekend beeld van zichzelf hebben.
Hier denk ik lately ook wel eens overna! En mijn conclusie is dat het voor mij echt een jeugdding was. Hoe ouder ik word, hoe minder het me boeit dat ik niet voldoe aan gephotoshopte ideaalbeeldem en hoe leuker ik mijn imperfecties vind. M’n make-up deed ik altijd op, eyeliner en mascara,nu zie ik dat m’n eigen oogvorm ook mooi is zonder. Ik durf naakt expressief te dansem voor de ogen van m’n vriend en dat doe ik regelmatig zonder enige schaamte. Dan lachen we ons rot. Ik ben niet dun en op sommige foto’s baal ik van m’n dikke armen en die deel ik dan ook zo min mogelijk online, maar ik zit wel lekker in m’n vel. Ik accepteer mezelf hoe ik ben en ben me er van bewust dat ik en alleen ik dat hoef te doen, dat ik me op slechte dagen vergelijk met een gemanipuleerd beeld (ook instagram dunne meisjes weten welke hoek ze moeten gebruiken om er het fitst uit te zien) en er zijn wel belangrijkere dingen om m’n tijd aan te besteden dan piekeren of ik wel mooi genoeg ben om me vandaag buitenshuis te durven tonen. Dat leer je echt hoe ouder je wordt..
Ik heb soms ook dat ik in de spiegel en kijk en dan denk ‘Ja, ik zie er leuk uit vandaag’ en dan maak ik een foto en denk ik ‘mehh.. de spiegel liegt’ Hahaha. Ik heb mezelf nooit lelijk gevonden, en ben ook niet echt onzeker geweest. Ik vind jouw best veranderd in de tijd van je foto’s, de laatste vind ik allemaal mooi maar ik hou niet zo van dat donkere stijltje wat je eerder even hebt gehad.
En om dan ook maar even mee te doen, dit ben ik; http://instagram.com/p/vJpF3hSE5c/?modal=true hihi
Ja die stijl ben ik ook echt omtgroeid haha! Wat een mooie foto! Bedankt voor het delen en je reactie!
Je lacht inderdaad nog steeds hetzelfde, haha. Schattig.
Tja, ik heb een beetje hetzelfde. Vroeger vond ik mezelf vréselijk, zowel op foto als in het echt. Nu begint dat steeds beter te worden, maar ik voel me absoluut compleet comfortabel bij mijn vriend en het maakt me echt niet uit hoe ik eruit zie wanneer ik naar buiten stap. Onzekerheid hoort er wel bij I guess maar druk maak ik me niet meer. ^^
Leuk geschreven! Grappig is dat he, hoe je door de jaren heen kunt veranderen.
Voor mij speelt onzekerheid nog steeds een rol maar natuurlijk ben ik door de jaren heen wel wat nuchterder geworden en durf ik wel mezelf te zijn. Maar mezelf echt waarderen op een mooi uiterlijk? Hmm dat vind ik lastig. Ik kijk immers toch altijd naar de imperfecties en ik denk dat veel meiden hier moeite mee hebben..
Ik kan nu wel stoer zeggen just be you, that good enough, dat denk ik ook zeker wel! Maar de durf moet voor mij persoonlijk nog een beetje meer komen.. Er is een verschil tussen doen en voelen..
Ik denk dat de meeste vrouwen nog wel onzeker zijn, maar dat je inderdaad door de jaren heen wel wat meer ‘los kan laten’. Dat niet alles perfect hoeft te zijn. Kijk je alleen naar anderen hun imperfecties of vooral bij jezelf?
En super goed dat je vind dat je door jezelf te zijn, goed genoeg bent! Dat wordt hopelijk alleen maar meer.
Mooi geschrevend. Heel typerend voor mij weer; ik lees dit artikel nu pas en had al op Facebook een foto gedeeld onder je bericht. Uiteraard een foto waar ik niet zelf op sta. Ik maak nooit selfies en zal mezelf ook nooit mooi gaan vinden, in tegendeel. Ik vind het supermooi, knap en volledig terecht dat jij dat wel over jezelf kunt zeggen:)
Haha geen probleem, heel leuk dat je je foto had gedeeld! Dankjewel voor het grote compliment, ik hoop dat je jezelf ooit mooi gaat vinden want iedereen heeft iets wat hem of haar uniek en mooi maakt.
Hihi, jawel, de ene foto is alweer charmanter dan de andere. En de ene dag alweer beter dan de andere. Maak vandaag bijvoorbeeld absoluut geen foto van me.
Ik ben heel blij dat ik back office werk en niet elke dag op en top opgemaakt moet zijn zoals een aantal mensen voor hun job wel moeten doen!
Ik heb ook heel veel make-up loze dagen. Dan heb ik lekker een joggingsbroek en een oversized shirt aan. Heerlijk! Mijn vriend vond het op een gegeven moment niet zo leuk meer, en nu probeer ik me af en toe toch een beetje op te tutten. Heb gemerkt dat ik mezelf daardoor ook wat meer ging waarderen.
Maar vandaag weer een suf dagje zonder make-up en dat is af en toe gewoon heerlijk!
Meid,ik kan je niet uitleggen hoe erg ik mezelf hierin herken. Ik vind mezelf echt afschuwelijk (een handje vol goed gelukte foto’s nagelaten). Het komt bij mij ook mede door een mislukte operatie waardoor mijn neus vervormd is, maargoed daarvoor was het ook al drama..
Het vreemde is.. Soms als ik in de spiegel kijk denk ik ‘hey zo slecht zie ik er niet uit.. Als ik een beetje zo draai.. En zo kijk.. Hmm..’ Dan pak ik mn telefoon, maak een foto, schrik van het resultaat en klik meteen op delete. Mooi in de spiegel maar lelijk op een foto. Ik hou het er maar op dat ik niet zo fotogeniek ben..
Maar de vraag blijft rondspoken in mijn hoofd: zien andere mensen de spiegel-ik of de foto-ik?
Lastig is dat… Als ik jouw foto’s bekijk vind ik je echt een prachtige meid, maar daar heb je natuurlijk niets aan. Ik weet niet hoe mensen jou, of mij zien. Als het meisje van de foto of het meisje van de spiegel.
Maakt het ook uit hoe anderen je zien? Als je jezelf kunt accepteren, en de mooie dingen van jezelf kan ontdekken is dat denk ik veel belangrijker. Bedankt voor je openhartige reactie. Liefs
Ik heb verschillende blogs gelezen over dit onderwerp. Over onzekerheid, zelfbeeld etc. Wat me opviel is dat in elk verhaal (blog) dat het meisje schreef, schreef dat ze complimenten kreeg van andere mensen. Maar ze geloofde die complimenten simpelweg niet. Ze kreeg bijv. (netals jou overigens) te horen dat ze een mooi meisje was, dat ze een mooi lichaam had. Maar nog bleef ze onzeker, omdat ze die complimenten niet geloofde.
Eigenlijk maken al deze blogs mij nog onzekerder. Want ik heb nog nooit te horen gekregen van iemand dat ik mooi was. Maar meisjes die het wél te horen krijgen, zijn nog steeds onzeker omdat ze het niet geloven. Dit geeft mij het gevoel van “zij krijgen complimentjes, maar zijn nog steeds niet tevreden over zichzelf, hoe lelijk moet ik dan wel niet zijn want ik krijg helemaal geen complimenten”.
Dit schrijvende heb ik al een brok in m’n keel. Ik ben blijkbaar zo lelijk, dat ik niet eens complimenten krijg. Als ik een compliment kreeg, zou ik me al een stukje minder onzeker voelen, omdat iemand anders dan actually zei dat ik mooi was. Veel meisjes krijgen complimenten, maar zijn nog niet blij, jullie moesten eens weten hoe blij ik daarmee zou zijn.
Maar ik ben blijkbaar écht lelijk, omdat anderen ook geen mooiheid in mij zien.
Ik begrijp dat jou blog (en alle andere over dit onderwerp) zijn bedoeld om meisjes over zichzelf te laten voelen, maar het heeft mij alleen maar een bevestiging van mijn zelfbeeld gegeven, oftewel, ik ben écht lelijk.
[…] vond het persoonlijk heel confronterend om na te denken over hoe ik mezelf zie. Vaak is dat niet te positief, wat waarschijnlijk veel vrouwen (en misschien ook mannen) kunnen […]
[…] Spiegelbeeld, vertel eens even, ben ik heus zo mooi als jij? […]