Ik ben geen positief persoon…

Weten jullie wat ik heel gek vind aan mezelf? Dat ik overal het positieve van in wil zien, behalve als het om mezelf gaat. Een paar dagen geleden had ik het er met mijn moeder over en vandaag deel ik mijn hersenspinsels met jullie.

Lees ook: lesje positief denken

Ik deelde het al eerder, vroeger toen ik leerde fietsen riep ik meteen: “Ik kan het niet!” Mijn moeder werd hier nogal moedeloos van en ze besloot een soort mantra op te zeggen. “Anouk” zei ze dan. “Je kan het, je kan het, je kan het”. En ik maar herhalen: “Ik kan het, ik kan het, ik kan het!” En uiteindelijk kon in inderdaad fietsen. En zwemmen. En een pirouette toen ik op ballet zat. Dit alles eigenlijk met een heleboel moeite omdat ik dacht dat ik niets waard was en niets kon. Later in mijn pubertijd werd ik hier nóg extremer in. Ik vond mezelf dik, lelijk, op momenten zelfs walgelijk. Mijn omgeving moest heel vaak tegen mij zeggen dat ik de moeite waard was, dat ik belangrijk was of dat ik iets kon want zelf geloofde ik deze dingen absoluut niet. Als ik iets goed kon (bijvoorbeeld tekenen, of schrijven) had ik altijd wel tien dingen op mezelf aan te merken. Eigenlijk is dit nooit echt veranderd.

Naar anderen toe ben ik juist de eeuwige optimist. Ik zie altijd het beste in anderen, ook als ik een paar keer teleurgesteld ben in iemand. Daarnaast krijg ik als feedback dat ik mensen kan opbeuren, positief advies geef en altijd alles zo zonnig zie (en dan niet eens naïef).

Voor mij was het vreemd om te horen van mijn moeder: “jij bent helemaal geen positief persoon”. Dit bedoelde ze absoluut niet vervelend, het was meer een constatering. Van nature ben ik blijkbaar een pessimist. Ik zie vaak beren op de weg, denk vaak dat ik ergens niet in uit kan blinken en voel soms dat ik overal in faal. Daarnaast ben ik ook in het verleden meerdere keren depressief geweest, iets waar ik niet veel over praat omdat ik me liever op iets positiefs focus (ik spreek mezelf tegen haha).

Gelukkig kan ik heel goed reflecteren! Ik heb mezelf wat trucs aangeleerd om negativiteit om te buigen naar positiviteit.

Tegen jezelf praten

Als ik een echte negatieve dag heb, toevallig vanochtend, dan praat ik tegen mezelf. Bijvoorbeeld de mantra van mijn moeder (“Ik kan het, ik kan het, ik kan het”). Vanochtend was het meer: “Dit gaat gewoon een goede dag worden. Niet druk maken. Alles komt goed. Je kunt het. Komop, opstaan!” Ik praat mezelf gewoon soms moed in, omdat ik anders weg kan dwalen in een negatieve spiraal en daar moet ik met mijn depressie verleden gewoon heel erg voor oppassen.

Ombuigen

Als ik negatieve gedachtes heb over mezelf probeer ik ze om te buigen. Toen ik een paar jaar geleden echt depressief was ben ik dit mezelf aan gaan leren en het kost even moeite maar ik pas het nog steeds toe. Mijn toenmalige psycholoog vertelde zelfs dat dit een goede techniek is dus vandaar dat ik hem graag met jullie deel met het volgende voorbeeld.

Stel je denkt steeds: “Niemand vind me aardig”. Dat is een vervelende gedachte en die kan zich diep wortelen. Hoe buig je dit dan om naar iets positiefs? Ga met jezelf in discussie! Bedenk alle mensen met wie je contact heb gehad die dag. Deden ze onaardig? Of waren ze juist wel positief over je? Vaak waren er echt wel mensen die aardig tegen je deden die dag en die dat oprecht meenden (waarom zou je onecht reageren?). Som die voorbeelden voor jezelf op waardoor je “niemand vind me aardig” om kan buigen tot “een paar mensen vonden me aardig” of “Eigenlijk ben ik best aardig!”

Het kan best zijn dat dit soms even tijd kost maar door deze techniek kun je gedachtepatronen waar je vast in komt te zitten doorbreken en deze gedachten vervangen door positieve gedachten.

Vraag mensen om feedback

Lukt het ombuigen niet, praat je tegen jezelf maar word je alleen maar negatiever? Vraag mensen die dicht bij je staan om feedback. Wat vinden jullie van mij? Persoonlijk zou ik dit niet heel snel doen, omdat ik van mijn goede vrienden wel weet wat ze van me vinden. Maar soms vraag ik wel eens aan mensen die ik net leer kennen of ze vinden dat ik teveel praat. Mensen die dicht bij me staan zeggen daar gewoon wat van als ze er last van hebben, maar “nieuwe” mensen durven dit vaak niet. Dan vind ik het voor mezelf handig om te weten of ze het irritant vinden of niet. En daarna beslis ik wel of ik me in wil/kan houden voor deze persoon of niet. Een vriendin van me had een heel laag zelfbeeld. Zij vroeg iedereen in haar omgeving om goede en slechte punten van haar op te noemen. Veel punten die zij van zichzelf slecht vond, vonden andere juist heel positief! Persoonlijk raad ik aan om niet goede en slechte punten te vragen maar tips en tops. Of te vragen om opbouwende kritiek. Dit is een meer positieve benadering dan minpunten vragen.

Bevestiging

Ik blijf het zeggen, haal bevestiging uit jezelf en niet teveel uit anderen. Ik merkte in het verleden dat ik verliefd was en dat diegene mij echt geweldig kon laten voelen. Ik voelde me de mooiste, het slimste, het liefste meisje van de hele wereld en natuurlijk voel je je dan super positief en gelukkig. Maar zodra die liefde afkoelde of overging, was mijn hele zelfbeeld ook weer negatief. Nadat mijn laatste relatie uitging las ik het boek Verslaafd aan liefde. Daar heb ik toen zo gigantisch veel aan gehad. Het gaf me besef dat ik bevestiging nodig had van anderen, omdat ik moeite heb om mezelf bevestiging te geven. Ondertussen heb ik daar nog steeds wel eens dipjes in, het voelt gewoon goed als iemand heel positief over je is. Maar ik ontleen niet meer mijn ziel en zaligheid aan een ander. En soms mag je best bevestiging krijgen voor wat je doet. Zo geef ik ook Engels op een mbo en had ik een goede band met een klas. Toen ik dit schooljaar die klas geen les meer gaf kwamen er een paar leerlingen bij me die zeiden dat ze het zo jammer vonden dat ik ze geen les meer gaf. Dat betekent gewoon dat ik al die tijd voelde dat het goed was wat ik deed, maar achteraf alsnog bevestiging kreeg zonder hier om te vragen. Op die manier haal je alsnog bevestiging uit jezelf, wel door middel van een ander maar het is niet het eerste doel waardoor je je fijn voelt.

Maak dingen niet te groot

Een van de dingen waar ik heel erg goed in ben, is dingen gigantisch op te blazen. Ik ben enorm stressgevoelig dus dat ik alles in mijn leven prioriteit nummer 1 probeer te geven is hélemaal niet handig! Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dit het beste aan kan pakken. Iets wat meestal wel helpt is iemand opbellen die me goed kent en weet waar ik mee worstel. Mijn moeder bijvoorbeeld. Op zo’n moment van ultieme stress heb ik geen luisterend oor nodig maar een schop onder mijn kont. Dit heb ik geleerd door ervaring dus misschien werkt dit bij anderen anders. Ik bel mijn moeder op die ik dan feitelijk vertel wat er allemaal moet gebeuren en waardoor ik zo in de put zit. Door te praten (ik ben een echte vrouw) schep ik orde in de chaos en leer ik prioriteiten stellen. Een andere manier is proberen te relativeren of een schema te maken. Dat is handig als mensen de telefoon niet opnemen of het al ver na middernacht is.

Erkennen

Soms moet je gewoon erkennen dat je misschien wat minder positief bent. Maar dat betekent niet dat je bij de pakken neer moet zitten! Negatief zijn is niet fijn (wat een geweldige quote, die mogen jullie best gebruiken 😉 ) Je schiet er ook helemaal niets mee op eigenlijk. Ben je net als ik eigenlijk over alles positief behalve als het met jezelf te maken heeft? Probeer dan afstand te nemen van jezelf en probeer te bedenken hoe je een ander advies zou geven voor je (eventuele) probleem of je situatie. Wedden dat je dan meer positiviteit uit jezelf kan halen?

Lees ook: 5 tips voor een positief (zelf)beeld

Echt moeiteloos niet meer negatief denken zou ideaal zijn voor mij. Ik vraag me af of mensen mijn verhaal (of tips) herkennen. Ben jij ook soms negatiever dan je zou willen, of ken je mensen die net als ik hiermee kampen? Dan lees ik dat graag in de comments.

Wist je dat je Groentje Gezond ook kan volgen op Facebook, Instagram en Twitter?