Pokémon Go is hip. Jong en oud lopen dag en nacht over straat om digitale monstertjes te vangen. Ik schreef al eerder dat Pokémon wellicht goed voor de lijn is maar de afgelopen dagen heb ik meerdere mensen gesproken die me vertelden dat ze door deze app positieve gezondheidseffecten hebben ervaren. Vandaag vertellen ze hun verhaal*.
Justin Nani, 26
Hallo! Mijn naam is Justin Nani, 26 jaar oud en ik ben begonnen met Pokémon Go toen het net uit was gekomen in Australië. Op het moment van release was ik nog werkloos en had alle tijd om mij daarop te focussen. Ik ben van binnen altijd wel een sportief persoon geweest, hou van buiten zijn, bewegen, over het algemeen actief zijn, zo ben ik ook communicatief; praat veel met mensen en daar houd ik ook van. Pokémon Go was daarvoor de perfecte oplossing; bewegen, actief zijn, maar ook met mensen communiceren. Nu, zoals ik al zei, was ik toen werkloos, dus, des te meer reden om de hele dag (begon vaak om 12 uur, tussendoor langs huis voor eten en drinken, of onderweg halen als dat kon) tot een uur of 8 ’s avonds te gaan zoeken naar de alom geliefde Pokémon. Het was heel mooi weer de eerste 2 weken en ben toen ook behoorlijk actief geweest. In die 2 weken alleen al ben ik 12 kilo afgevallen. Inmiddels ben ik weer aan het werk en door alle nieuwe informatie heb ik in de avond weinig zin om wat te gaan doen, maar doordat ik het bewegen ben gaan missen na 2 dagen, ben ik toch weer gaan lopen en hou ik het bij. De laatste kilo’s gaan er denk ik niet meer af en als ik dit wil omzetten zal ik toch vaker langs een Gym moeten gaan (een echte, geen Pokégym ;-)) om de restanten vet om te zetten in spieren. Dat is uiteindelijk wat volgens veel grappen en grollen de bedoeling is van Satoshi Tayiri en Shigeru Miyamoto. Buffed nerds die alle bullies terug pakken :’).
Natascha Dijk, 26
Ik ben zelf veel bezig geweest met onderzoek naar het effect van “groen” op de gezondheid van mensen. Heel interessant! Ik ben zelf 26 jaar (vroeger opgegroeid met Pokémon, dus hartstikke leuk om het nu weer eens te spelen 🙂 ), nierpatiënt ( dus bewegen is geweldig! hoe meer hoe beter), en ik merk vooral dat mensen eindelijk met me mee willen wandelen. Voorheen ging ik vaak alleen, wat op zich ook niet heel erg is, maar soms weerhield het me ook wel om hele lange wandelingen te maken. De mensen die gewoonlijk de hele dag achter de pc zaten, willen nu graag met me mee, en ik merk ook aan hun dat het uithoudingsvermogen, enthousiasme en de gezondheid erop vooruit gaat. Hoe meer ik zelf loop, hoe minder moe ik ben en daarmee ben ik vrolijker 🙂 Een hele fijne bijwerking dus van Pokémon Go! Overigens zie ik ook veel andere mensen in het bos terwijl het daar soms uitgestorven was. Heerlijk om iedereen naar buiten te zien gaan. En ook af en toe nieuwe mensen ontmoeten en gesprekken voeren 🙂
Anja Schaap, 47 
Ik ben Anja 47 jaar getrouwd moeder van 4 kinderen in de leeftijd van 25, (2 van) 19 en 7 jaar. In 1998 heb de eerste van drie hartstilstanden gehad. Na de tweede hartstilstand werd er besloten dat ik een pacemaker geplaatst zou krijgen. Zo gezegd zo gedaan. In 2003 tijdens een pacemaker vervanging heb ik de derde hartstilstand gehad. Daarna heel lang gerevalideerd. Op gezond eten en leven heb ik me altijd wel gericht. Genoeg bewegen en gezond eten. Dit heb ik van huis uit mee gekregen aangezien mijn ouders alle twee hoge bloeddruk patiënten zijn. Tuurlijk op zijn tijd eten wij ook weleens en frietje dat moet kunnen. Ik spring nu even verder na 2011 wederom tijd voor een nieuwe pacemaker. Maar door een medische miscommunicatie waren ze vergeten mij bloedverdunners te geven na de operatie en omdat ik meer dan 30 uur echt plat heb gelegen bleek ik trombose te hebben gekregen daar kwamen pas na een maand achter toen ik alleen nog maar kon kruipen omdat ik door de pijn niet meer kon lopen. Ik heb toen echt een engel op mijn schouder gehad want mijn been kon gered worden. Maar nu voor de rest van mijn leven aan de bloedverdunners. Maar wat bleek ook al een maand na het inbrengen van de nieuwe pacemaker ( deze moet 24/7 meewerken anders kan ik niet leven) bleek ik mij niet goed te voelen. Na 4 1/2 jaar en 3 ziekenhuizen later hebben ze in het Catherine ziekenhuis in Eindhoven een nieuwe pacemaker geplaatst. Wat bleek de andere bleek defect te zijn. Eindelijk kon ik weer ” normaal ” leven i.p.v. hele dag in bed of op de bank. Na deze operatie 24 september 2015 kon ik alles langzaam opbouwen. Ik wandelde elke dag met de honden. Nu plots Pokémon Go. Ik vindt het sowieso al leuk om spelletjes te spelen. Onze oudste zoons begonnen ermee en staken de jongste aan. Maar ja hij heeft geen smartphone dus mama lief aankijken. En zo begon het hij was er snel op uit gekeken ik dus niet. Mijn wandelingen met of zonder de honden worden steeds langer. Rondjes lopen door het park om Pokéballen te scoren, fietsen door de stad naar buiten de waterpoort. Heerlijk, en nee ik schaam me er totaal niet voor. Soms ga ik met de drie oudsten ’s avonds mee, dan zitten we met meerdere mensen in het park om Pokémon te vangen en rondjes lopen om ballen te scoren. Ik heb in de afgelopen 4 weken al ruim 150 km gelopen. En dat is voor mij heel wat want een jaar geleden kon ik nog niet eens 100 meter lopen dan was mijn lichaam zo op dat ik neerviel en mijn bewustzijn verloor. Ook merk ik het aan mijn “trombose” been dat hij steeds minder pijn doet met lopen. Dit spelletje is echt een topper ook voor sociale contacten. Ik voel me heerlijk.
Floris Naber, 17 jaar
Nou ja ik ben best wel overgewicht en game heel veel. Maar door Pokémon go heb ik gamen opzij gezet en ben ik Pokémon gaan doen. Toen heb ik besloten dat vanwege mijn gewicht Pokémon go best vermoeiend is. En daarom heb ik besloten extra gezond te eten en extra te sporten zodat ik definitief kan stoppen met gamen (binnen) en meer buiten kan zijn etc. Pokémon go mij heeft laten realiseren dat ik echt iets moet doen aan mijn gewicht.
Tamara Beumer, 45
Ik heb altijd last van mijn spieren. Als ik iets te ver fietste, liep ik rustig een week met “spierpijn”, dit vaak ook omdat je dan toch door fietst, nu met Pokémon Go ben ik al veel verder gaan fietsen op een laag tempo en heb tot op heden nog geen spierpijn gehad. Ik kijk wel of er veel of weinig wind staat, bij teveel wind houdt ik het op korte stukjes Ik heb een traag werkende schildklier, maar blijf altijd in beweging. Alleen nu ga ik toch wat meer de deur uit, al is het maar om Pokéstops te draaien. Voorheen had je dat niet, dus loop je ook niet zomaar naar buiten.
Thirza en Thomas** 30 en 34 
Pokémon Go is van grote invloed is geweest op ons leven. Thirza heeft momenteel te kampen met mentale klachten en Pokémon Go heeft daar een grote positieve invloed op. Het geeft afleiding, je beweegt en hebt geeft een soort doel waarvoor je deur blijft uitgaan. Ook lopen en fietsen we veel meer door het spel. Wij zijn er dus erg blij mee!
*Ik heb letterlijk de verhalen die me zijn verteld overgenomen, alleen soms wat geredigeerd om het soms wat beter leesbaar te maken.
**Thirza en Thomas wilden niet met hun echte namen in dit artikel dus ik heb de namen gefingeerd.
Wat zijn jullie ervaringen met Pokémon Go?
Wist je dat je Groentje Gezond ook kan volgen op Facebook, Instagram en Twitter?
