Groentje Gezond
  • Blogs
  • Persoonlijk
  • Mindset en lifestyle
  • Informatief
  • Gezond algemeen
  • Recepten
    • Vegetarisch/Veganistisch
    • Ontbijt
    • Lunch
    • Soepen
    • Hoofdgerechten
    • Toetjes
    • Bijgerechten
    • Koolhydraatarm
    • Lekker gezond
    • Salades
    • Sapjes, smoothies & shakes
  • Recensies
    • Boeken
    • Restaurants
    • Overige recensies
  • Over mij
  • Contact & samenwerken
  • Disclaimer
  • Privacyverklaring

Groentje Gezond

  • Blogs
  • Persoonlijk
  • Mindset en lifestyle
  • Informatief
  • Gezond algemeen
  • Recepten
    • Vegetarisch/Veganistisch
    • Ontbijt
    • Lunch
    • Soepen
    • Hoofdgerechten
    • Toetjes
    • Bijgerechten
    • Koolhydraatarm
    • Lekker gezond
    • Salades
    • Sapjes, smoothies & shakes
  • Recensies
    • Boeken
    • Restaurants
    • Overige recensies
BlogsMindset en lifestylePersoonlijk

Noem me dik, noem me lelijk, maar noem me geen… Over mijn grootste onzekerheid

written by Anouk 13 juni 2018

Ga ik dit nou écht doen? Zomaar even mijn grootste onzekerheid op tafel gooien, voor iedereen om te lezen? Als het nou een lichamelijk iets was, zoals een (te) dikke buik, forse benen of een pukkel op mijn hoofd dan was het misschien wat makkelijker. Iedereen is wel eens ontevreden mijn zijn of haar lichaam. Dan vind je herkenning, hoor je: ach dat valt toch wel mee. Zo stond ik kortegeleden nog in de Linda (online dan) met de hashtag #blijmetmijnlijf ondanks dat ik schreef hoe lastig ik het vond om op een foto mijn benen te zien. Nee, het gaat niet om mijn lijf deze keer, het gaat om mij als persoon…

Vinden mensen mij wel leuk?

Mijn allergrootste onzekerheid is dat mensen mij niet leuk vinden.

Belachelijk eigenlijk toch? Want ik vind ook echt niet iedereen super leuk, dan kan niet iedereen mij leuk vinden. Realistisch gezien wéét ik dat, maar als er ook maar een opmerking mijn kant op komt die erop kan duiden dat er iets mankeert aan mijn innerlijk dan schieten de tranen letterlijk in mijn ogen. Oké, misschien niet letterlijk (zie je het al voor je? Tranen die IN je ogen SCHIETEN?) maar ik voel ze branden en als ik niet oppas biggelen ze zó over mijn wangen.

Dominant kind

Er staan al veel blogs over mij als kind in mijn concepten. Blogs die ik heb geschreven maar nooit de moed heb gehad om te publiceren. Ik was namelijk een heel erg dominant kind, wat niet leuk was voor vriendjes en vriendinnetjes maar ook niet voor ouders. Mijn ouders hebben mij al snel geleerd dat ik niet altijd met mijn hoofd boven het maaiveld moest lopen. In ons dorp gold: “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg”. Maar ik hield van aandacht, en aanwezig zijn. Gaf mij een spotlight en ik stond er wel. Musical, toneel, zelf liedjes schrijven en voor groepen zingen. Ik deed dat wel eventjes. Als er kinderen kwamen spelen dan schreef ik een script en maakten we met de oude camera van mijn opa een heuse speelfilm. De hoofdrol had ik natuurlijk zelf, maar ik zorgde ook voor aanwijzingen voor de acteurs en de cameravrouw (mijn moeder).

Nooit merkte ik aan anderen dat ze dat niet zo leuk vonden. Wel wilde soms een vriendinnetje niet meer met me spelen, of mocht ik niet meer op een kinderfeestje komen omdat een moeder mij nogal lastig vond. Dat vond ik best moeilijk, maar ik leefde een beetje in mijn eigen wereld.

Na het VMBO ging ik naar de havo op een andere school, ook daar kenden de mensen me al een beetje en daar viel me ook niet op dat ik nogal aanwezig was. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik naast dominant en aanwezig, ik ook heel lief en aandachtig was voor anderen. Ik zette iedereen op een eerste plek, vocht als een leeuwin tegen onrecht en had altijd een oor voor iedereen die zijn verhaal aan me kwijt wilde.

Opeens ging het mis

Toen ik achttien was vertrok ik van mijn ouderlijk huis naar Zwolle, journalistiek leek voor mij in de sterren geschreven omdat ik passie had voor schrijven. Daarnaast was (en ben) ik hopeloos nieuwsgierig. Laat mij maar uitzoeken hoe iets zit, dan laat ik het iedereen weten. Perfect toch, voor een zeer aanwezige jongvolwassene? Nee…

Op de school van de journalistiek vonden de leraren mij vervelend. Ik leek wel een Hermelien Griffel (Harry Potter), altijd met mijn hand omhoog. Het antwoord brandde op mijn lippen en ik wilde altijd laten horen hoe ik ergens over dacht. “Heb je háár weer”, hoorde ik wel eens. Of de docent die zei: “Ja, eh, laat nu iemand anders maar eens aan het woord”. Mijn hand ging steeds minder omhoog, ik merkte dat mensen mij ineens niet zo leuk meer vonden als ik hoopte. Het kind in mij, wilde nog steeds aardig gevonden worden maar het lukte me ineens niet zo makkelijk. Mensen vonden mij een betweter, ik viel te veel op in mijn veel te wijde hippie kleding en in de klas begon het geplaag. Echt pesten heb ik het nooit genoemd (dat deden kinderen op de basisschool alleen maar toch? Dit leek me heel anders). Toch voelde ik me alleen. Uiteindelijk ging ik met buikpijn naar college en meldde ik me soms ziek omdat ik er zo tegenop zag om naar school te gaan. Thank GOD dat ik het jaar erop in een andere klas kwam waar mensen me wel aardig vonden. Wellicht was ik toen al wat bedaarder en op de achtergrond verdwenen

“De oude Anouk is helemaal weg”

Een tijdje geleden had ik mijn moeder aan de telefoon. Ik weet niet eens precies meer waar het gesprek over ging, waarschijnlijk niet over hoe ik vroeger was want sinds ik weet dat ik een rotkind was (mijn eigen interpretatie) durf ik daar niet meer aan terug te denken. Waarschijnlijk ging het over het feit dat ik nu niet snel meer op mensen afstap, dat ik niet het achterste van mijn tong laat zien tenzij ik iemand heel goed ken. Wanneer er een rollenspel is of iets waarbij je hoort te participeren, wacht ik altijd een tijd tot écht niemand anders gaat. Dan pas wil ik wel en dan ben ik ook echt in mijn element. Bang om in de spotlight te staan of in het middelpunt ben ik nog steeds niet, maar ik ben wel heel voorzichtig geworden.

Mijn grootste onzekerheid

Iedereen heeft wel onzekerheden. Het lukte me tijdens stressvolle periodes niet af te vallen bijvoorbeeld, waardoor ik dikker ben dan toen ik mijn blog startte. Een dikke gezondheidsblogger, nemen mensen dat überhaupt wel serieus? Toch zitten de oppervlakkige uiterlijkheden me steeds minder in de weg naarmate ik ouder ben geworden. Het draait inmiddels om het innerlijk nietwaar?

Dat is dus het grootste punt, het gaat om het innerlijk. Een vriendin zei laatst dat ik de liefste persoon was die ze kende. Omdat ik altijd voor een ander klaarsta, omdat ik nog steeds vecht tegen onrecht net zoals ik deed toen ik op de basisschool voor gepeste kinderen opkwam (en daarna zelf het pispaaltje was). Iedereen kan altijd bij me terecht, zonder dat ik echt iets terug verwacht. Toch is mijn grootste angst, dat mensen me een aansteller vinden. Of niet aardig, of té aanwezig, of een aandachtstrekker. Het zijn woorden die me raken, omdat ik daar gigantisch op ben afgerekend.

Negatieve gedachten omvormen

Tijdens mijn studie journalistiek raakte ik in een depressie. Mijn kerngedachte was:
“Niemand vind me aardig”

Gelukkig had ik de beste huisgenoten in mijn studentenhuis die keer op keer het tegendeel bewezen. Door die “bewijzen” te verzamelen begon ik mijn gedachten om te vormen. Elke keer als ik mezelf hoorde denken dat niemand me aardig vond begon ik die bewijzen hardop te noemen:

  • Niet waar, Alex heeft me vandaag een kopje thee gebracht
  • Niet waar, Jolyn vroeg vandaag waar ik was en of ik binnenkort weer een wijntje kom drinken
  • Niet waar, Lex bleef vandaag maar aandringen of ik vanavond mee film ging kijken
  • Niet waar, David vroeg of alles wel goed met me ging
  • Niet waar, een huisgenoot vroeg of ik mee wilde eten vanavond
  • Niet waar, niet waar, niet waar…

Dit alles kostte me zo gruwelijk veel moeite en energie. Maar het loste toentertijd mijn depressie op. Het bleek veel belangrijker dat mensen die ik dichtbij me had, me daadwerkelijk mochten voor wie ik was.

Relaties

Achteraf gezien was dit denk ik ook een groot struikelblok in relaties. Ik viel op jongens (later mannen) die zichzelf boven de rest vonden staan. Ze vonden alles stom, iedereen vervelend en opeens stond ik daar. Dan kon ik niet geloven dat ze mij zagen staan! Ze toonden interesse terwijl ze niets of niemand leuk vonden, wauw! Eenmaal in een relatie verloren ze soms de interesse en dan deed ik er ALLES aan zodat ze me weer nét zo leuk vonden als in het begin. Ik moest nog beter mijn best doen leuk te zijn, verloor mezelf helemaal omdat ik hoopte dat de interesse zou blijven. Mijn langste relatie van vier jaar bleef vooral goed omdat ik daar zo gruwelijk veel moeite in stak. Nu zou ik écht beter zijn, mooier, dunner, liever. Terwijl het niet meer normaal was hoe lief ik voor ze was. Hoe meedenkend, meegaand en gruwelijk onzeker ik was omdat ik niet wilde dat ze mij vervelend zouden vinden. Of een aansteller, of niet leuk genoeg. Ik gaf alles, zodat ze me geen pijn konden doen in mijn allergrootste onzekerheid namelijk:

Ben ik wel leuk genoeg?

Om even af te sluiten na dit heftige verhaal, althans voor mij was het heftig om dit daadwerkelijk te delen, deze onzekerheid komt altijd terug. Ik weet wat ik moet doen, namelijk: niet meteen denken dat iemand me niet leuk vindt én ALS ze me dan niet leuk vinden zoals ik ben dan is dat jammer!
Een vriendin noemde me de liefste persoon die ze kende. Mijn huidige vriend geeft me een dikke knuffel als ik half in paniek raak als ik denk dat ik niet lief genoeg ben. Met mijn ouders en broertje heb ik gesprekken gehad en zij zeiden dat ze van me houden, ook al was ik wat aanwezig vroeger, ze zijn blij met de persoon die ik nu ben.

Mijn moeder zei aan het eind van het telefoongesprek: “Ik hoop zo dat de oude Anouk weer een beetje terug komt. We missen haar”

 

Noem me dik, noem me lelijk, maar noem me geen… Over mijn grootste onzekerheid was last modified: juni 12th, 2018 by Anouk
InnerlijkonzekerOnzekerheidOordelenpesten
8 comments
2
Facebook Twitter Google + Pinterest
Anouk
Anouk

Kauwen op een blaadje sla de enige manier van gezond leven? Nee, daar geloof ik niet zo in. Je kan op zo veel manieren met gezondheid bezig zijn en op Groentje Gezond probeer ik zoveel mogelijk informatie, ervaring en verhalen te delen.

previous post
Waarom moeten we altijd maar gelukkig zijn?
next post
JAAAA! Eindelijk is er vegetarische biefstuk! (100% plantaardig zelfs)

Misschien ook iets voor jou?

Favoriete blogs

2 juni 2014

Terugval, 5 stappen om weer de de...

13 augustus 2014

Review: Prfct, in zeven stappen naar een...

27 januari 2020

Plog 30 maart

31 maart 2015

Selfitis (verslaafd aan selfies?)

28 november 2018

10 x je zenuwen de baas

28 mei 2015

Bang voor borsten

20 november 2014

Druk, druk en een beetje ziek

24 oktober 2014

Een maand zonder social media

1 juli 2017

Wat is een Milon cirkel?

18 februari 2015

8 comments

Avatar
Bonsje 13 juni 2018 at 12:51

Wat mooi dat je dit wil delen! Ik ken de angst om niet aardig te worden gevonden heel goed… het bevriest je idd. Maar ik denk dat je een leuk, lief mens bent… anders zou je dit niet zo dapper durven delen.

Reply
Anouk
Anouk 25 juni 2018 at 21:36

Wat lief dankjewel! Het is zo fijn dat mensen het herkennen. Doet me goed en het heeft me echt geholpen om het op te schrijven.

Reply
Avatar
Anne 13 juni 2018 at 13:02

Héél (freakishly) herkenbaar!
Alles dat je noemt – en waar ik dus zelf ook een handje van heb, bleek tijdens therapie (waar ik ook nogal ‘aanwezig’/betweterig/’bescherm-engelig’ bezig was in de groep) te herleiden naar de behoefte aan bevestiging – van ánderen welteverstaan. Dus nu ben ik bezig die bevestiging/zekerheid in mezelf te zoeken.. Iets waar jij zo te lezen ook al wel mee bezig bent 🙂 Toch laat ik hier even mijn inzichtje achter, want helemaal niets van me laten horen zou (of dat in dit geval óók aan bevestiging-vissen ligt of niet) een tikkeltje vreemd aanvoelen. Zelf zou ik er namelijk niet zo snel over durven schrijven, die twijfels hoef ik je duidelijk niet uit te leggen 😉 Blij dus, dat je het toch hebt geplaatst, chapeau!

Reply
Anouk
Anouk 25 juni 2018 at 21:38

Ja bevestiging klopt wel hoor, heb ik ook op momenten veel nodig gehad. Het boek ‘verslaafd aan liefde’ heeft mij daar veel beter mee om leren gaan. Dankjewel voor je berichtje, deed me heel goed (had nog geen energie om overal op te reageren, oeps!)
Wat goed dat je nu die bevestiging in jezelf zoekt, dat gaat ook met vallen en opstaan. Je krijgt misschien ook een periode dat elke validatie van anderen verkeerd voelt, tenminste dat heb ik wel gehad.

Reply
Avatar
Laura 13 juni 2018 at 13:50

Ook ik heb hier deels mee te maken gehad. Zelf heb ik me altijd afgevraagd wat ik fout heb gedaan omdat ik geen vrienden had. Een van de redenen was dan ook mijn autisme. Goed dat je hierover schrijft!

Reply
Anouk
Anouk 25 juni 2018 at 21:43

Ah dat is ook heel vervelend! Dan denk je misschien dat er iets mis met je is maar jongere mensen zijn zo vreselijk! Hoop dat het ondertussen niet meer het geval is.

Reply
Avatar
Marcin Koczorowski 28 oktober 2018 at 06:30

Cześć Anouk,
dik en lelijk? Ik weet het, ik draag een bril, maar ik denk dat ik het goed kan zien. Je bent een actrerende vrouw.
Hoewel ik Nederlands leer, lees ik daarom Nederlandse blogs en probeer ze te begrijpen. Met je vertaler heeft soms problemen, dus het vocabulaire is zeer geavanceerd en daarom vind ik het leuk 🙂
Creëer, schrijf en wees jezelf. De wereld is zo groot dat er plaats is voor iedereen!
Groeten,
Marcin

Reply
Avatar
Marcin BWZ 28 oktober 2018 at 06:30

Cześć Anouk,
dik en lelijk? Ik weet het, ik draag een bril, maar ik denk dat ik het goed kan zien. Je bent een actrerende vrouw.
Hoewel ik Nederlands leer, lees ik daarom Nederlandse blogs en probeer ze te begrijpen. Met je vertaler heeft soms problemen, dus het vocabulaire is zeer geavanceerd en daarom vind ik het leuk 🙂
Creëer, schrijf en wees jezelf. De wereld is zo groot dat er plaats is voor iedereen!
Groeten,
Marcin

Reply

Leave a Comment Cancel Reply

Over mij

Over mij

Hi, ik ben Anouk en ik schrijf graag, over van alles en nog wat eigenlijk. Groentje Gezond startte als informatieve website, maar al snel begon ik ook persoonlijke artikelen te schrijven. Thema's die je hier vaak tegen zult komen zijn: - gezondheid - (lekker) eten - beweging - informatie - persoonlijke artikelen - positive mindset - lifestyle - recensies - Maar misschien ook nog wel meer. Kijk gerust eens rond, en als je vragen of suggesties hebt dan hoor ik dat heel graag!

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Pinterest
  • YouTube

Zoeken op de webiste

Partnerprogramma Bol.com

Instagram

groentjegezond

🇳🇱
🍏 Gezondheidsblogger sinds 2004
🥗 Recepten
💃Love yourself
😍 Hoepelen
❤️ Groentje Geluk
👇 blog

Anouk  | Groentje Gezond
Er staat voor het eerst in meer dan een halfjaar e Er staat voor het eerst in meer dan een halfjaar een artikel op Groentje Gezond! Een tijdje geleden sprak ik met Josine van @thebiggerblog over zwangerschap en zij raadde me aan om weer te schrijven, ook al was het maar voor mezelf. Schrijven is iets wat ik doe en waar ik passie uit haal maar ook een stukje verwerking. Wat was ik bang dat mensen me een aansteller zouden vinden, of dat ik mensen kwets omdat zwangerschap een heftig onderwerp kan zijn. Daarnaast waren er nog talloze andere zaken die speelden en durfde ik vrijwel niets (meer) te delen. Dat resulteerde in meer dan een halfjaar geen artikelen schrijven. Mijn passie, mijn hobby, en ook mijn werkzaamheden als blogger, helemaal lamgelegd doordat ik zo in mijn eigen hoofd zat.
Dus super fijn dat ik even met Josine had gekletst, waardoor ik vandaag eindelijk weer wat met jullie durf te delen.

Willen jullie een reactie onder het artikel, hier of op Facebook plaatsen? Na zo'n lange afwezigheid zien veel mensen mijn update misschien helemaal niet. Liefs!
Rijkdom deze lieve vrouwen om me heen 💛 Rijkdom deze lieve vrouwen om me heen 💛
En we groeien gestaag weer door. Blijkbaar ben ik En we groeien gestaag weer door. Blijkbaar ben ik niet zo goed in elke week een foto maken, laat staan elke twee weken. Toch zie je zo wel dat mijn buik steeds ronder wordt en ons kleine draakje steeds een beetje groter wordt. Al weken probeer ik er ook eens een blog over te schrijven maar dat wil niet lukken. Eerlijk en rauw, zoals ik normaal schrijf, wil niet lukken omdat ik momenteel niet goed tegen sterke meningen kan. Hoewel zwanger zijn soms voelt alsof je hele dagen zwanger bent (mensen doen zo leuk tegen je!) kom je ook ineens veel kritiek tegen. Mijn hormonen trekken al die gedachtes van anderen nu slecht waardoor ik gewoon niets op durf te schrijven. Jammer want ik denk ook dat veel waar ik nu doorheen ga anderen ook wat herkenning zou kunnen geven. Omdat ik vaak geen zin heb in eten (behalve rare cravings soms) komen er ook even geen nieuwe recepten bij. Jullie moetje dus even geduld hebben met Groentje Gezond. 💛
Het was tijd voor een nieuwe profielfoto. Deze kee Het was tijd voor een nieuwe profielfoto. Deze keer via de app Profile Pic. Niet gesponsord verder maar zag het bij een goede vriendin en vond het wel wat hebben 😍
Update tijd! Ik zie alle mama's baby bump foto's d Update tijd! Ik zie alle mama's baby bump foto's delen op moederdag vandaag en ik wilde toch een beetje meedoen 😅
Hoe gaat het nu?
Dolgelukkig met zwanger zijn, ik ben gek genoeg alleen maar afgevallen maar mijn buik (en baby) groeit goed! De kwaaltjes van het eerste trimester zijn over maar daar komen weer andere dingen voor in de plaats. Mentaal en fysiek vind ik het pittig, maar gelukkig heb ik alle goeie hulpbronnen aangeboord.
Doordat ik op verschillende manieren hulp heb en even niet kan werken merk ik dat ik langzaam weer opkrabbel 😊 Soms kan ik een dag bijna niets en een andere dag weer wat meer. 

Op de foto zie je de kinderkamer die mijn man geverfd heeft. Geef me helemaal over aan de nesteldrang ❤️

Fijne moederdag allemaal en voor de mensen die dit een moeilijke dag vinden wens ik je sterkte. En als je niets met moederdag hebt: een fijne zondag. Liefs!
18 weken (vandaag precies 19 weken) en zwanger zij 18 weken (vandaag precies 19 weken) en zwanger zijn is een rollercoaster. Ik ken zoveel mensen die eerlijk waren over hun zwangerschap en toch overvalt het me soms. Ineens loop (waggel) ik anders, mijn evenwicht is anders en bij elke trap die ik beklim ben ik buiten adem. Toch voelde ik al vroeg ons kleintje en ben ik benieuwd hoeveel mijn buik gaat groeien en hoe onze baby er straks uit gaat zien. Voor Groentje Gezond weet ik nog even niet hoe ik verder ga. Wellicht pak ik de draad weer op als mijn energie wat meer is. No promises though 😊
Meer laden… Volgen op Instagram

Pinterest

@Groentjegezond
Topblogs
Follow on Bloglovin
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Pinterest
  • Youtube
  • Email
  • Bloglovin
  • Over mij
  • Contact & samenwerken
  • Disclaimer
  • Privacyverklaring

@2020 Groentje Gezond Alle content van deze website behoort toe aan Groentje Gezond


Back To Top