Lopen voor lyme 2018

We did it!

Na maanden donaties werven, urenlange wandelingen en heel veel promotie hebben we met een groep van 10 lopers 62% van het eindbedrag voor Emily binnengekregen. Wil je meer weten over Emily en waarom we voor haar liepen dan kun je op de onderstaande links klikken. Vandaag vertel ik graag hoe ik Lopen voor Lyme heb ervaren en of ik vijf dagen later alweer kon lopen.

• Ik ga lopen voor lyme!
• Ik zou zo graag meer willen doen

Maak het een uitdaging voor jezelf!

Toen Emily een oproepje deed of er mensen voor haar wilden lopen heb ik me meteen zonder twijfelen opgegeven. ” Maak het een uitdaging voor jezelf”,  vroeg de organisatie, dus ik gaf me meteen op om zes uur lang te lopen. Eigenlijk zonder na te denken en niet wetende dat ik met een burn-out te maken zou hebben tijdens het evenement. Omdat ik al gedeeld had dat ik ging lopen, ook enthousiast over de zes uur gesproken, heb ik met geen haar op mijn hoofd overwogen om minder te lopen. Ook niet toen anderen minder liepen dan ik. Het was niet mijn intentie om te zeggen: “Kijk mij eens!”  maar ik wilde graag die uitdaging aangaan.

Als je een burn-out hebt, wordt er geadviseerd om veel te lopen. Daarom heb ik maandenlang bijna dagelijks minimaal een uur, soms twee en op zijn meest vier uur gelopen. Toch was ik vreselijk zenuwachtig voor de grote dag. Wat als het niet lukte? Misschien zou het me teveel worden… Ik ging de avond voor het lopen met buikpijn naar bed en sliep slecht, die zenuwen waren behoorlijk slopend.

Lopen voor Lyme

Ondanks dat ik pas om 1 uur moest beginnen waren mijn moeder (voor support) heel vroeg al van de partij.  We zagen de eerste lopers starten die maar liefst zeven uur gingen lopen! Zelf begon ik dus om 1 uur en het zou nog twee uur duren voordat er andere lopers van onze groep zouden beginnen.

De zenuwen gleden van me af na mijn eerste rondje over het pad bij het Henschotenmeer. Het was heerlijk! Elk uur kwamen er meer lopers bij maar ik liep de eerste twee uur heerlijk in mijn element door te stappen. Een rondje rondom het meer was ongeveer 2,5 kilometer en met mijn muziek genoot ik van het uitzicht. Elke keer kwam je weer langs de plek waar supporters en teams zich verzamelden en dan zwaaide mijn moeder en mijn vriend die ook even kwam kijken.

Na twee uur startten ook Landa en haar vriend Erwin. Landa ken ik al jaren en omdat ik ongeveer twee uur lang geen woord had gesproken heb ik de oren van hun hoofd gekletst. Sorry daarvoor!

Het was vooral een hele gezellige dag. Bij pijntjes af en toe even rekken en strekken, soms een korte pauze en weer verder!

Even live!

Omdat je tot zeven uur nog kon doneren ben ik via Facebook en Instagram live gegaan. Zo heb je ook een leuk stukje om later op terug te kijken.

Na ongeveer vier uur lopen begon ik mijn lichaam wel te voelen. De oranisatie was echt geweldig, overal waren toiletmogelijkheden, kraampjes met fruit en water en mueslirepen. Voor de Lyme patiënten waren er ook mogelijkheden om zich terug te trekken in tenten met bedden of te liggen op zitzakken. De hele dag was er op het podium van alles te doen wat leuk was voor de toeschouwers (heb er zelf niet zoveel van meegekregen).

Het werd drukker en drukker. Dat betekende voor de Lyme patiënten veel prikkels maar ook voor mij want ik loop niet alleen voor lyme maar ook nog eens met een burn-out. De hele dag voelde ik me geweldig en dat zie je denk ik wel terug in het filmpje. Ik was super enthousiast en vond het lopen met anderen later ook gewoon super gezellig!

We kwamen net voor het einde meerdere lopers van ons team tegen. Het nadeel van alles was dat je niet echt makkelijk als team kon lopen want iedereen liep een andere tijd en op een ander tempo. Wel konden we met bijna het hele team tegelijk over de finish wat super tof was!

Het hele team!

Spierpijn!

In totaal heb ik 25 kilometer gelopen en wow! Hoe houden mensen de Nijmeegse vierdaagse vol? Uiteindelijk had ik lichamelijk gezien wel langer kunnen lopen op die dag zeg maar… DE SPIERPIJN!!! De dag erna kon ik bijna niet meer lopen. Mijn schenen, mijn benen, mijn billen, alles deed zeer.

Omdat ik de dag zelf alles heb gegeven wat ik kon, heb ik wel een paar dagen moeten bijkomen. Dan is de burn-out ineens weer heel dichtbij en ik voelde me best slecht terwijl ik de laatste weken weer aan het opklimmen was.
Toch ben ik super trots, die terugval hoorde er even bij en ik had het voor geen goud willen missen!

Iedereen heel erg bedankt!

Dankjewel, iedereen die gedoneerd heeft, die me gesteund heeft, die er voor Emily was. Zonder jullie konden we dit niet doen en ik hoop dat Emily nu een behandeling vindt die ze kan betalen en die zorgt dat ze zich weer wat beter gaat voelen. Ze is een top vrouw die vaak dagen heeft die lijken alsof ze tien zelf tien keer met lopen voor Lyme heeft meegedaan.

Ook wil ik mijn moeder bedanken die mij kwam steunen en ze heeft  de hele dag mensen aangemoedigd! Ook lief dat mijn vriend nog even kwam kijken. De lopers van ons team waren natuurlijk ook toppers en dan vooral Steven, de vriend van Emily. Hij was onze team captain en heeft al onze vragen beantwoord als die er waren. Ook rende hij twee uur lang! Super knap!

Iedereen heel erg bedankt! Hopelijk vonden jullie deze update ook leuk om te lezen.

De volgende keer doe ik zonder twijfel weer mee.
Liefs