Later word jij dik!

Gisteren las ik op de website van Kiwi&zo een artikel over het ‘perfecte’ vrouwelijke lichaam. Een heel inspirerend artikel vandaar deze blog. Niewsgierig? Hier kun je het artikel lezen.

Als kind zei iedereen in mijn omgeving, direct of indirect, dat ik later dik zou worden. Of in ieder geval geen maatje 36 zou krijgen. Dit werd niet gezegd omdat ik geen aardig meisje was, of om me een rotgevoel te geven. Nee, mijn directe omgeving wilde me alvast voorbereiden op hoe het zou worden. Er zijn meerdere familieleden die niet het perfecte maatje hebben, en mijn moeder zei altijd: ‘Kijk maar naar mij, zo word jij ook’. Daarom ging ik vanaf een jonge leeftijd al proberen te diëten. Niet dat mijn moeder dit goed vond. Ik rende rondjes door de straat en racete daarna naar de weegschaal om te kijken of ik al was afgevallen. Achteraf bekeken ben ik blij dat ik geen eetstoornis heb gekregen.

Deze foto’s zijn genomen op vakantie toen ik dertien jaar was. Mijn lichaam begon te veranderen en ik voelde me super slecht over mezelf. Als ik nu de foto’s zie word ik een beetje verdrietig. Wat was ik slank! Misschien niet zo slank als sommige meiden in mijn klas, maar ik had hier heel gelukkig mee moeten zijn. Maar ik voelde me dik en lomp en lelijk. Waarom? Omdat ik mooi wilde zijn zoals mensen op televisie of in bladen. En omdat ik wist dat ik nooit dun zou worden en later zelfs dik. Dit zat zo diep in mijn gedachten!

Een paar vakanties later. Ik wilde geen gewone bikini meer aan, een jongenszwembroek vond ik veiliger. Dit was nog voor de tijd dat het ‘in’ was om als meisje een zwembroek te dragen. Zoals je kunt zien zat ik niet zo lekker in mijn vel, ik was ondertussen al een paar pogingen tot afvallen verder en natuurlijk veel meer aangekomen dan afgevallen.

Een gothic meisje met veel te wijde kleren, toevallig hier in een hemdje maar het liefst had ik veel te wijde jongenskleding aan om mezelf een beetje te verstoppen.

Een paar gewichten en jaren verder. Nog steeds geen overgewicht al dacht ik wel dat ik te dik was. Waarom? Het zat zo erg in mijn hoofd en ik was er zo veel mee bezig. Op tijden dacht ik er niet bij na, maar ik durfde niet alle kleren meer te dragen.

Uiteindelijk ging het zo ver dat ik op Pro Ana sites ging kijken, bij een forum ging en binnen een paar weken acht kilo afviel. Dit deed ik niet op een gezonde manier zoals ik nu doe. Nee, ik at vrijwel niets meer. Op school gooide ik mijn eten weg, at alleen nog maar droge crackers en de gezonde gerechten die mijn moeder op tafel zette… Maar doordat ik teveel voedingsstoffen misliep, kreeg ik honger. De gewone honger kon ik redelijk goed mee omgaan, maar ik kreeg gigantische vreetbuien. Uit pure frustratie kon ik tot ik misselijk was een pot pindakaas uitlepelen. Na een paar weken was ik tien tot vijftien kilo aangekomen. En ik voelde me een mislukkeling, want ik had het weer niet gekund. Dun worden.

Mijn hele pubertijd werd beheerst door afvallen en dun zijn.  Daarnaast was ik een puber die vriendjes had, goed haar best wilde doen op school, een fijne familie had en hobby’s en interesses had. Deze foto’s maken me verdrietig, hoeveel ik ook woog, het was nooit goed genoeg.

Maar aan de andere kant ben ik ook heel blij, aangezien ik nu ‘het licht’ heb gezien en op een gezonde en leuke manier met voeding en beweging bezig ben. Ik ben niet meer wanhopig aan het tellen van calorieën, of obsessief bezig met sporten. Met deze blog inspireer ik mensen om zich goed te voelen, de voordelen van een gezonde levensstijl en een kijkje in mijn leven (van nu en van vroeger). Ik hoop dat in de toekomst meisjes zich niet meer hoeven te voelen zoals ik me vroeger voelde. Nu voel ik me goed, heel goed zelfs! En ik wil graag mensen helpen om zich ook zo goed te voelen. Voor meer positieve tips kijk even hier. 

En dit ben ik in 2014. Mijn advies:
Geniet, eet gezond, beweeg, maar let een beetje op. Laat je leven niet leiden door de angst om dik te worden omdat anderen dat zeggen.

Voor mij was dit een hele heftige blog om te schrijven, en misschien was het ook heftig om te lezen voor jou. Wil je graag een reactie geven? Dat kan hier onder, of stuur me via de Facebookpagina een privé bericht. Ik sta altijd open om naar jouw persoonlijke verhaal te luisteren of ervaringen uit te wisselen.