De afgelopen weken merk ik dat ik eindelijk weer een beetje beter in mijn vel kom te zitten. De break-up is ondertussen iets meer dan een halfjaar geleden, ik probeer twee keer per week te sporten en heb me op mijn studie en stage gestort.
Eten gaat nog niet zo gezond als ik zou willen, misschien herkenbaar maar zodra alles drukker is grijp ik toch weer naar een bruine boterham en als er getrakteerd wordt zeg ik moeilijker nee.
Ook waren er in de weekenden veel familiefeestjes en dergelijke en ja dan borrelde ik gezellig mee.
Misschien dat ik daarom, naast mijn drukke agenda wat minder schrijf, ik voel dat ik een slecht voorbeeld ben.
Maar. Ik zit weer lekker in mijn vel. Soms heb ik nog een dipje maar over het algemeen zien mensen dat mijn schouders weer recht staan, dat ik weer lach en enthousiast ben.
Op 26 september reageerde iemand op mijn blog (Spiegelbeeld, vertel eens even ben ik heus zo mooi als jij?)
Ik heb verschillende blogs gelezen over dit onderwerp. Over onzekerheid, zelfbeeld etc. Wat me opviel is dat in elk verhaal (blog) dat het meisje schreef, schreef dat ze complimenten kreeg van andere mensen. Maar ze geloofde die complimenten simpelweg niet. Ze kreeg bijv. (netals jou overigens) te horen dat ze een mooi meisje was, dat ze een mooi lichaam had. Maar nog bleef ze onzeker, omdat ze die complimenten niet geloofde.
Eigenlijk maken al deze blogs mij nog onzekerder. Want ik heb nog nooit te horen gekregen van iemand dat ik mooi was. Maar meisjes die het wél te horen krijgen, zijn nog steeds onzeker omdat ze het niet geloven. Dit geeft mij het gevoel van “zij krijgen complimentjes, maar zijn nog steeds niet tevreden over zichzelf, hoe lelijk moet ik dan wel niet zijn want ik krijg helemaal geen complimenten”.
Dit schrijvende heb ik al een brok in m’n keel. Ik ben blijkbaar zo lelijk, dat ik niet eens complimenten krijg. Als ik een compliment kreeg, zou ik me al een stukje minder onzeker voelen, omdat iemand anders dan actually zei dat ik mooi was. Veel meisjes krijgen complimenten, maar zijn nog niet blij, jullie moesten eens weten hoe blij ik daarmee zou zijn.
Maar ik ben blijkbaar écht lelijk, omdat anderen ook geen mooiheid in mij zien.
Ik begrijp dat jou blog (en alle andere over dit onderwerp) zijn bedoeld om meisjes over zichzelf te laten voelen, maar het heeft mij alleen maar een bevestiging van mijn zelfbeeld gegeven, oftewel, ik ben écht lelijk.
Ik las in Verslaafd aan liefde dat het belangrijk is om bevestiging uit jezelf te halen en niet uit een ander.
Maar wat nou als je (voor jouw gevoel) helemaal geen bevestiging krijgt? Iedereen wil toch wel eens mooi gevonden worden? Al is uiterlijk voorkomen niet het hoogst op mijn eigen prioriteitenlijst, het staat wel redelijk hoog. Ik ben ook wel geprogrammeerd om mezelf te beoordelen op hoe ik eruit zie, hoe ik over kom en daarnaast natuurlijk ook wat ik doe, kan en weet.
Ik vond het een heel lastig berichtje om op te reageren, want ik denk dat iedereen iets moois in zich heeft. En ik weet hoeveel verdriet het kan doen om je niet prettig te voelen in je eigen lichaam of soms spiegels te willen ontwijken.
Heb ik een tip? Nou, het klinkt heel afgezaagd misschien maar maak lijstjes met de dingen die wel mooi zijn aan jezelf. En probeer dat lijstje langzaam uit te breiden. En hoewel ik nog steeds denk dat het beter is om bevestiging uit jezelf te halen en de dingen die je goed kan of doet, snap ik het ook dat je aan anderen zou vragen om wat bevestiging. Maar eigenlijk snap ik het ook als mensen voor een heel negatief zelfbeeld hulp zouden zoeken.
Ik gun iedereen een positief en goed maar vooral realistisch zelfbeeld. Daarom maakte ik ooit deze interactieve en soms ook confronterende blog Twee deuren, één keuze.
Wat zou jij tegen deze anonieme reactie schrijfster willen zeggen? En ik ben ook heel benieuwd: hoe zit jij in je vel?
4 comments
Ze zeggen niet voor niets, beauty is in the eye of the beholder.
Het moet vast heel zwaar en vermoeiend zijn als je constant tegen jezelf zegt dat je niet mooi bent. Je kunt zelf je beste vriend zijn of je ergste vijand. Het is aan jezelf de keuze 🙂
Hulp zoeken is inderdaad geen schande en een goed idee om samen met iemand die een objectieve blik heeft te kunnen kijken hoe je jezelf in een ander daglicht kunt ervaren.
Ik ben het helemaal met je eens, bedankt voo je toevoeging. Ik denk ook dat hulp zoeken geen schande is, zeker als je eigen geluk er onder lijdt.
This really hurts my heart.. Ik vind het vreselijk bedroevend, omdat het niet gaat over wat anderen vinden maar hoe tevreden jij over jezelf bent. Wat ik wil zeggen wordt een groot verhaal, dus zet je schrap haha.
Dit zou ik de anonieme schrijfster willen zeggen:
Ik studeer nu een paar jaar Communicatie: reclame maken. Wij leren dat we mensen moeten wijzen op ‘latente behoeftes’. Dit betekend eigenlijk dat mensen in de media (want overal zit reclame in) jou wijzen op iets wat er mis is met jou, zonder dat je het weet. Op die manier manipuleren zij je om hun producten te kopen.
Voorbeeld: zij zeggen tegen jou ‘ook zo’n last van pluizend haar?’ Pas dan kijk je naar de gradatie jouw haar pluist. Dan valt je pas op dat de vrouw op tv anders is. 2 minuten later komt een reclamespotje van Tommy Hilfiger langs. Een topmodel struint door de stad in mooie kleding. Dat valt op. Waar men niet naar kijkt, is het feit dat zij beachwaves heeft. Beachwaves; pluizend haar! Zie, het is helemaal niet erg!
Alle meiden (en jongens) van tegenwoordig worden zo behandeld. Iedereen in hun omgeving zegt dat ze mooi zijn, maar de grote machtige media blijft ze vertellen dat er vanalles mis is met hun. De media zullen we namelijk nooit kunnen overtuigen dat ze mooi zijn. Is het dan gek dat ze hun naasten niet geloven?
Wat kunnen we dan concluderen? Laat je door niets of niemand wijsmaken wat mooi zijn is. Niemand! De enige die dag in dag uit in jouw buurt moet zijn, met jouw lichaam moet leven ben jij! Het is dan ook het allerbelangrijkste dat jij hier tevreden mee bent. Een ander draait zich om en vergeet (vrijwel) meteen wat hij/zij gezegd heeft.
Ik zit lekker in mijn vel. Nadat ik mijn eigen schoonheidsideaal vastgelegd heb, is er bijna niets wat mij neerhalen kan (maar ik heb ook wel eens een slechte dag). Ik vind vrouwen zoals Marilyn Monroe en Jayne Mansfield prachtig en lijk liever daarop dan het vel over bot wat over de catwalk loopt. Als dan iemand naar me toe komt en zegt dat ze me dik vinden, glijdt me dat over de koude schouders. Ik ben bewust aangekomen en man-o-man wat heb ik lekker gegeten in die tijd. Als ze mij zeggen dat ze mij mooi vinden, bedank ik voor het compliment en ben ik enkel blij dat ons schoonheidsideaal overeenkomt.
Laat je eigenwaarde niet van een ander afhangen. Liefde voor jezelf is het belangrijkste wat er is. Laat dat alsjeblieft door niemand wegnemen, want teruggeven kunnen ze het niet.
[…] –Hoe zit jij in je vel? […]