Even terugblikken

Vandaag krijgen jullie een persoonlijke blog te lezen, met de hoogte- maar ook dieptepunten van 2015. Het is een bewogen jaar geweest, voor jullie misschien ook. Mijn hele leven stond maandenlang op zijn kop en ik heb super hard gewerkt. Aan mezelf, school en stage, maar ook op werk was ik heel druk.

Het jaar van… een nieuwe haarkleur

Het was tijd voor iets anders. Vroeger verfde ik mijn haar elk halfjaar een andere gekke kleur. De laatste jaren was ik daar heel rustig in geworden en had ik mijn eigen haarkleur terug. Toch besloot ik mijn haar rood (koper) te verven en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Ik laat het wel bij de kapper doen, zelf klungelen ben ik wel klaar mee en het is een stuk beter voor mijn haar.

Het jaar dat… ik 25 werd

Zoals sommigen van jullie weten ben ik geboren in de Achterhoek, een heel klein dorp met twee (vroeger drie) kroegen, twee kerken en geen supermarkt. Toen ik achttien was ging ik journalistiek studeren in Zwolle en daarna ben ik gaan samenwonen in Utrecht. Een stad waar ik helemaal op mijn plek zit. Mijn verjaardag vierde ik desondanks lekker bij mijn ouders voor familie en een paar vrienden.
Ik studeer om docent Engels te worden, dus dat staat ook nog op dat spandoek. Want tja, ik was vroeger zelf op school ook niet altijd de liefste.
25, wat had ik daar vroeger een ander idee bij. Want als je 25 bent, dan heb je alles voor elkaar. Soms heb ik het gevoel dat ik daar nog zo ver van af sta. Dan is alles even een puinhoop en bel ik mijn moeder om even uit te huilen of voor advies. Ik ben echt heel erg gezegend met een fantastische familie die altijd voor me klaarstaat.
Maar 25 was in mijn hoofd ook altijd de leeftijd dat ik wilde trouwen…

Het jaar dat… mijn relatie uit ging

Na vier jaar, waarvan drie jaar samenwonen, ging mijn relatie uit. Dat was een gigantische klap. Voor mij, maar ook voor hem. Het ging gewoon niet meer. Maar hoe overleef je nou een gebroken hart? Voor dit gebeurde wist ik gewoon niet dat verdriet fysiek pijn kon doen. Weken liep ik op de automatische piloot door het leven heen. Het klinkt allemaal heel dramatisch, maar het voelde soms echt alsof mijn hart een paar slagen miste en daardoor helemaal aan diggels lag. Wat mij heel erg hielp met het verwerken van mijn verdriet, maar ook mezelf weer op te bouwen was het boek ‘Verslaafd aan liefde’ waar ik een review over schreef. Ook hielp het om me niet op iets anders te storten, heel veel uitgaan wat veel van mijn vriendinnen in zo’n periode deden. Natuurlijk zocht ik meer vrienden op en had ik ineens zeeën van tijd voor school, stage en vrienden, maar ik probeerde heel dicht bij mezelf te staan om mijn verdriet en pijn een plekje te geven.
En nu? Ik kan zeggen dat na een paar maanden het verdriet wel sleet, het gemis van mijn ex als mijn maatje nam ook steeds minder plaats in. Nu gaat het heel goed met me, ik wist vanaf het begin dat het beter was voor ons allebei als we onze eigen wegen zouden bewandelen, al deed dat zeer. Wel mis ik soms nog steeds mijn ex-schoonfamilie. Ze waren echt een tweede familie voor me, waar ik me net zo op mijn gemak bij voelde als mijn eigen familie. Gelukkig heb ik soms nog contact met ze via Facebook of andere sociale media en in 2016 ga ik met zijn moeder fijn een kopje koffie drinken. Iets wat ik al maanden wil maar wat me nog steeds heel erg pijnlijk leek. Het zijn gewoon fantastische mensen en dat ben ik toch kwijtgeraakt. Ik gun nog steeds mijn ex al het geluk in de wereld en hoop dat hij ook heel gelukkig gaat worden.
 

Mijn huisje. Een nieuwe begin…

Het jaar van stage en school

 

Deze foto is genomen tijdens een bedrijfsuitje van mijn vorige stage, we mochten in een échte bus en daarna in een vrachtwagen rijden. Eerst durfde ik niet maar wauw, wat was dat gaaf! Ik had een fantastische stagebegeleidster, hele leuke collega’s en heb me ontpopt als stagiaire en ook als toekomstig docent. Het was een jaar dat ik mijn eerste eigen klas kreeg om les te geven, en daardoor heel erg groeide in het lesgeven.

Ook ben ik in de zomer begonnen met mijn nieuwe stage, ook weer op het MBO. De doelgroep ligt me, ik heb wederom een fantastisch team. Deze stage voel ik me zelfs meer collega dan stagiair, ondanks dat ik graag uit eigen initiatief koffie voor iedereen haal. De lessen gaan goed, de sfeer is goed, ik zit helemaal op mijn plek en daar ben ik zó dankbaar voor! Want ik krijg gewoon hele goede begeleiding en heb ook inbreng waardoor ik me gewaardeerd voel. Ook voel ik voor het eerst in een lange tijd dat ik iets kan en dat ik daar waardering voor krijg.

Ook op school ging het beter. Natuurlijk zorgde de relatiebreuk dat ik niet goed in mijn vel zorgde maar daardoor stortte ik me best wel op school. Mijn motivatie is groter dan ooit en ik hoop volgend jaar, uiterlijk het jaar erop gewoon goed af te studeren.

Het jaar van… grote puinhoop

Mijn hoofd is soms een puinhoop, maar ook mijn huis is soms een zooi. Schoonmaken lukt wel, maar opruimen… Ik ben soms zo’n chaoot dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen en dan krijg je soms een opeenstapeling van spullen.
Afgelopen zomer mestte ik mijn boekenkasten uit, er ligt een gigantische stapel kookboeken en reviewboeken naast mijn bank, die ik gewoon nog steeds geen plek weet te geven. Misschien mijn vader vragen of hij een boekenplak voor me ophangt?
Meteen een voornemen voor 2016, een meer opgeruimde geest en zeker een meer opgeruimd huis.

Het jaar van… een vast contract

Waardering is voor mij heel erg belangrijk. Dus het feit dat ik een vast contract heb gekregen bij de slijterij waar ik parttime werk was echt een kers op de taart. Wauw… Dat voelt toch wel ultiem als waardering voor mijn harde werk. Ik sta altijd klaar voor collega’s, denk dat ik mijn werk heel goed doe, en heb vooral heel erg veel plezier in mijn werk. Advies geven over alcohol is natuurlijk niet heel erg gezond verantwoord, maar wel héél erg leuk. En anders schrijf ik gewoon een blog over de gezonde effecten van wijn ;).

Het jaar van… Zelfontplooiing

Op school deden we het kwaliteitenspel. We kregen allemaal kaarten en die moesten we aan iemand van de groep geven. De kaarten die je bij jezelf vond passen moest je houden en anderen gaven jou kaarten die je niet meer uit kon delen. De kaarten links op de foto had ik gekregen, de kaarten rechts onderin had ik zelf gehouden.
Vooral de kaart ‘moedig’ die ik kreeg, na alle moeilijkheid wat ik tot dan toe had gehad, maakte flink veel emoties los. Ondanks dat het een heel positief spel is, had ik het er best moeilijk mee. Maar het is heel erg goed om complimenten te accepteren, maar ook in te zien dat mensen het écht menen. Het is soms lastig maar het heeft wel een positieve invloed op me gehad.

Het jaar van… vriendschap

Alleen zijn heeft me meerdere dingen gebracht… Een van de meest belangrijke dingen waren de nieuwe vriendschappen die ik heb opgedaan. Sander, Yuri, Femke, Robert om maar een paar mensen even bij naam te noemen. Ze zijn welkom in mijn ‘nieuwe’ leven. Maar ook twee vriendinnen verhuisden, Lobke en Kelly waren mijn overbuurvrouwen en nu zie ik ze een stuk minder dan toen ze tegenover me woonden. Alsnog staan ze altijd voor me klaar en waardeer ik ze heel erg. Het was een jaar van nieuwe vriendschappen die ik vaak online heb opgedaan. In Utrecht heb ik een handvol mensen die ik zie, en daarbuiten ook steeds meer mensen, waar ik super dankbaar voor ben.

Het jaar van… Groentje Gezond?

Eerlijk is eerlijk, ik heb Groentje Gezond niet zo trouw bijgehouden als in 2014. Ik probeerde nog steeds gezond te leven maar de sportschool werd ook niet altijd even trouw bezocht. Energie had ik ook niet altijd doordat er emotioneel veel speelde, maar ik ook vaak weken niet één dagje vrij had (was ook niet goed voor de zooi in mijn huis trouwens…)
Een deeltijdopleiding volgen, stage lopen, en veel werken omdat ik ineens alles alleen moest betalen eiste dit jaar wel echt zijn tol. Vaak voelde ik me schuldig. Ik had weinig inspiratie en dat had een weerslag op de frequentie van het bloggen. Maar als ik een blog schreef en deze goed werd gelezen, dan was ik zo trots op mezelf. Ik kreeg echt super veel steun via deze blog, ook privé berichten waren heel erg welkom.

Zoals ik gisteren al schreef, Groentje Gezond is afgelopen jaar heel erg gegroeid. Ik schrijf dit op maandag, dus we hebben nog een paar dagen, maar ik kan zien dat meer dan 70,000 (zeventig-duizend!!!) mensen mijn blog hebben gelezen dit jaar. Hele grote blogs hebben dat misschien in een week, of per maand, maar voor mij was dit een mega mijlpaal.

Ik sta zeer positief in het leven, ook na dit bewogen jaar. Volgend jaar hoop ik mijn hoofd wat beter op te ruimen zodat jullie meer kunnen genieten van gezonde recepten, inspirerende verhalen, en vooral veel positiviteit van mijn kant. Hopelijk raak ik met gezonde motivatie mijn pre-stoppen met roken gewicht weer kwijt. Ga ik nog een stukje beter in mijn vel zitten, en kan ik aan het eind van volgend jaar mijn hoogte- en dieptepunten wéér met jullie delen.

Heel erg bedankt voor het lezen het afgelopen jaar.
Ik proost vanavond op een mooi 2015, een hopelijk nog mooier 2016 en hopelijk zien we elkaar volgend jaar weer.

Heel veel liefs,
Anouk