Mijn eerste ervaringen met mindfulness

Ik ‘moest’ maar eens op cursus, vond de psycholoog. Overspannen zijn is niet zomaar wat en omdat ik er maar moeilijk mee om kan gaan vond ze het handig dat ik maar op mindfulness zou gaan. Mindfulnesstraining noemen ze het zelfs, want blijkbaar is mediteren en loslaten veel werk.

De groep

Er waren twee groepen waar ik al snel terecht zou kunnen en ik koos voor de dinsdagmiddag. Twee uur lang zou de training duren en vooraf hadden we huiswerk gekregen om hoofdstukken te lezen en oefeningen te doen. “Oké, dat kan ik wel!’ Stiekem was ik best een beetje zenuwachtig, met mijn zesentwintig jaar ben ik overal waar ik kom (studie, werk) vaak de jongste. Ik neem mezelf en mijn overspannen gedoe al niet zo serieus, zouden ze me geen aansteller vinden? De groep bleek niet en groep vrouwen van middelbare leeftijd met een zware baan en gezin te zijn. Blijkbaar was ik de enige vrouw! Verder waren er vijf mannen, variërend van leeftijd en beroep. Muziekant, scriptschrijver, bankier, hovenier, het was een heel uiteenlopende groep.

In slaap vallen tijdens de meditatiesessies

Wat we bij mindfulness doen (ik heb nu vijf sessies, eh trainingen gehad) is het volgende:

• Hoe gaat het met iedereen? (kringgesprek)
• Hoe gingen de oefeningen?
• Stukje theorie
• Verschillende oefeningen/meditaties
• Afsluiting en voornemens

Het viel me op hoe serieus iedereen aan de slag wilde met mindfulness. Voor mijn gevoel leek het eerst wel wat zweverig. Zo moesten we een rozijn voelen, bekijken, proeven, op een hele intense manier. Uiteindelijk gaan de oefeningen je helpen om meer in het hier en nu te zijn en minder in je hoofd. Tijdens de verschillende soorten meditatie heb je ook verschillende effecten. Bij de bodyscan waar we vaak mee afsluiten heeft iedereen wel moeite om wakker te blijven omdat deze vaak langer dan een halfuur duurt! Ondanks de vele koffie waar ik soms op leef ben ik de laatste keer in slaap gevallen. Ik was heerlijk uitgerust en had er geen oordeel over, iets wat ik in de cursus heb geleerd dus ik denk dat ik er nu al iets aan heb gehad!

Waarom zou je mindfulness proberen?

Het idee achter mindfulness is dat je meer in het hier en nu gaat leven en minder in je hoofd. Even weg uit de doe-modus, want daar zitten we hele dagen al in. Volgens de cursus moet je naar de zijn-modus.

Toch is de cursus niet erg hulpvaardig als ik vraag: waar is dit nou allemaal goed voor? Voor iedereen is het namelijk weer anders. Omdat ik toch van controle hou heb ik het boekje Mindfulness voor dummies aangeschaft (kleine versie), waarin heel helder wordt uitgelegd waar mindfulness goed voor is:

• Ontspanning van het lichaam
• Weer in contact komen met jezelf
• Het imuunsysteem stimuleren
• Pijn verminderen
• De geest tot rust laten komen
• Naar je gedachten luisteren
• Betere beslissingen nemen
• Terug naar je zintuigen
• Een oplettende geest creeëren
• Je emoties kalmeren
• Bewustwording: jezelf ontdekken

Wat merk ik tot nu toe van mindfulness?

Na vijf trainingen kan ik al wel een beetje zeggen hoe het bij mij gaat. Mijn problemen waren:

Druk in mijn hoofd, overspoeld worden door emoties, onrust, stress, vermoeidheid, negatieve gedachten, weinig bewustwording, geen eigenliefde (kom ik nog wat uitgebreider op terug),

Op dit moment zijn dit nog steeds thema’s waar ik mee worstel. Toch voel ik door bijvoorbeeld een bodyscan te doen en te mediteren wat meer rust in mijn lijf en ook in mijn hoofd. Ik leer sneller aan te voelen wanneer iets teveel is (wat zeer belangrijk is als je overspannen bent) en probeer meer rust te nemen puur door naar mijn lijf te luisteren. Ik voel me minder snel overspoeld.

Wat ik een leuk bij-effect vind aan mindfulness is dat ik nu veel bewuster met alles bezig ben. Voor de training zat ik tv te kijken terwijl ik appte met een vriendin, mijn avondeten at en een boek las (bij wijze van spreken). Tegenwoordig doe ik 1 of 2 dingen, in plaats van 10 tegeijk. Dit geeft mij een rustiger gevoel, maar het lijkt ook alsof mijn dag of avond een stuk langer duurt zo en ik veel meer uit mijn tijd kan halen. Als ik de hele dag en nacht loop te vliegen gaat mijn dag heel snel voorbij en heb ik alleen maar dingen half gedaan. Nu heb ik dat gevoel niet meer.

Ook ben ik op goede dagen bezig met mindful (oftewel bewust) iets leuks te doen. Zo ben ik begonnen met tekenen, kleien, en breien. Nu vond ik dat allemaal heel leuk om te doen en haalde ik daar energie uit, ik ben ook alweer even gestopt omdat ik dan meteen iets heel kunstigs en moois wil tekenen/kleuren/kleien. Dan gaat het van ontspannend naar inspannend en dat is op dit moment gewoon niet handig.

Kleifulness 🌹

Een bericht gedeeld door Anouk Vriezen (@groentjegezond) op 13 Sep 2017 om 11:54 PDT

Eigenliefde

Zonder hier al te diep op in te gaan heb ik vooral moeite met lief voor mezelf zijn (dus niet per sé met mezelf waardevol vinden, dat is iets anders). Ik heb niet heel uitgebreid behandeld op de blog hoe het precies met me gaat, omdat het van mij nu even niet wereldkundig hoeft te zijn. Ik werk, ik studeer, ik blog… Alles blijf ik nog gewoon doen, alleen soms even op een lager pitje omdat ik een beetje op moet laden. Ik merk dat het me heel erg frustreert als ik een stapje terug moet doen, of als iets niet helemaal lukt of als ik een paar dagen heb dat ik overloop in emotie of vermoeidheid. Lieve personen zeggen dan dat ik het even moet accepteren, dat ik lief voor mezelf moet zijn, dat ik niet zo veeleisend moet zijn omdat dit ook was waardoor ik me nu niet zo goed voel. Maar dat is moeilijk. Al jaren studeer ik, werk ik keihard (soms meerdere banen tegelijk), onderhou ik sociale contacten en probeer ik goede artikelen te schrijven voor Groentje Gezond. Al jaren ga ik keihard door, ondanks een verbroken relatie, een operatie, en nog wat andere tegenslagen. Ik raap mezelf altijd weer op, geeft nog extra gas en dat ik dan af en toe even moet opladen (vooral in vakanties), bijna instort, dat nam ik dan maar voor lief… Maar ik weet wel dat ik eindig met een burnout als ik zo hard door blijf gaan. Daarom probeer ik mezelf ook rust en liefde te gunnen en mezelf weer op te laden door leuke dingen te doen.

Ik ben een doener

Doordat ik altijd zoek naar oplossingen, hard werk voor alles wat ik wil (bijvoorbeeld beter te worden nu) loop ik het doel van mindfulness een beetje voorbij. De eerste sessies deed ik fanatiek alles wat ik moest doen. Heel goed zou je denken, maar daar sprong ik zo diep meteen in dat ik dagen kreeg waarop alles weer heel veel moeite kostte. Zo’n terugslag zorgde weer voor frustratie. Wanneer ik weer op de training kwam werd me weer verteld: ‘wees lief voor jezelf, probeer in het moment te komen in plaats van echt dingen te doen en te willen oplossen’.  Dat vind ik écht heel moeilijk.

Ik blijf gewoon mediteren, naar de trainingen gaan, want ik denk dat er heel veel aspecten zijn waar ik nog een heleboel van kan leren. Helaas hoopte ik dat mindfulness alles een soort van op kon lossen, maar voor acceptatie en loslaten zal ik toch echt op een gegeven moment beter naar mezelf en anderen moeten luisteren. Mindfulness kan hiervoor wel een onderdeel/tool zijn, maar zal dit niet allemaal voor me oplossen helaas.

Heb jij wel eens een mindfulnesstraining gedaan?