Een opgeruimd huis, een opgeruimde geest

Een opgeruimd huis, een opgeruimd hoofd. Komt die uitdrukking u bekend voor?
Mij wel! Maar meer omdat ik een gigantische chaoot ben, en daardoor is mijn huis soms echt helemaal ontploft. Het is soms zo erg dat ik moet lachen als ik op visite ben en iemand zegt: ‘Let niet op de rommel’.

Rommel? Wáár dan?

Foto’s van mijn huis durf ik vaak niet te maken. Overal liggen stapels papier die ik nog uit moet zoeken, er staan niet drie ongewassen glazen maar mijn aanrecht is bijna niet meer zichtbaar van de ongewassen vaat, ik snap niet waarom ik de wc-rollen niet gewoon weggooi maar ze opstapel tot ze omvallen en ik haal mijn schone was uit de wasmand in plaats van dat ik alles opvouw of in de kast hang. Ja, het was een groot probleem en rond Sinterklaas zat ik huilend bij mijn ouders.
Ik kon alles gewoon niet meer overzien.

Gelukkig is deze foto al minimaal 6 jaar oud, toen ik nog in een studentenhuis woonde was ik niet de enige met “opruim issues”

Ik ben goed in het verschuilen achter smoesjes, zo was ik mega druk vorig jaar, met stage en school en heel veel werken. Als ik ‘s avonds thuiskwam had ik al bijna geen puf voor mijn huiswerk, laat staan bloggen, laat staan de afwas. Ik ging eenpansgerechten maken om zo min mogelijk afwas te creeëren en deed alleen het hoognodige. Het enige wat ik nog kon overzien was de douche, die zag er wel goed en schoon uit.

Vergeet me niet verkeerd, poetsen is het probleem niet. De douche en het toilet zijn altijd schoon. Ik zorg dat ik zo vaak mogelijk even een stofzuiger door het huis haal en poetsdoekjes heb ik ook gewoon….
Maar opruimen…? Ik overzie soms alle spullen niet meer. Heb wel vaste plekken maar vergeet ze gewoon. Daarnaast zie ik soms mijn eigen rommel ook niet tot iemand opbelt en vraagt of hij/zij even langs kan komen. Dan schiet ik in de stress en ga ik als een wervelwind door het huis om alles nog een beetje fatsoenlijk te maken.

Opruimcoach
Vandaar dat ik mijn moeder inschakelde als opruimcoach. Er zijn veel programma’s over, maar deze keer zat ik er gewoon midden in. ‘Jij begint hier’ zei mijn moeder terwijl ze zelf rustig aan de stapel afwas begon. Daarna hielp ze me spullen uitzoeken. Er zijn wel vier vuilniszakken met spullen die ik niet gebruik in de kliko beland. Daarnaast een heleboel kleren die naar een inzameling gaan, een grote berg papier in de papierbak en veel spullen hebben weer een eigen plek gekregen.
Daarnaast heb ik mijn kast opgeruimd, alsook mijn boekenkast én alles staat gewoon weer netjes waar het moet staan.

Waarom hulp?
Voor sommigen klinkt het misschien heel vreemd. Waarom heb je een opruimcoach (oftewel je moeder) nodig? Je bent toch verdorie vijfentwintig?!

Ik heb maanden lamlendig naar mijn huis gekeken. Beginnen is soms moeilijk, vooral als je het al een hele tijd op laat lopen. Het heeft ook mijn ogen geopend. Nu ik dit schrijf zie ik wat papieren liggen die ik nog uit moet zoeken. Dat doe ik meteen en ik berg ze op in een map, zodat het niet meer opstapelt. Verder ga ik zorgen dat ik altijd mijn afwas ‘s avonds ga doen, ook gooi ik geen kleren meer naast mijn bed maar vouw ik ze op en leg ik ze in de kast, of doe ik ze in de wasmand.
Natuurlijk snap ik dat dit voor veel mensen bizar is, dat ik zoveel moeite heb met orde in mijn eigen huis scheppen. Toch denk ik dat iemand die je coaching aanbied (dus niet alles voor je doet) een echte eye opener kan zijn.

Rust
Een opgeruimd huis geeft me rust, dat merkte ik al meteen. Het was even veel werk en ik wil het niet meer zo ver laten komen maar als alles een vaste plek heeft dan merk ik dat ik minder rusteloos ben. Vooral in drukke periodes wil het huishouden er wel eens bij in schieten, maar als ik merk dat het weer de verkeerde kant op gaat bel ik gewoon mijn ‘coach’ weer op: ‘Mam, wil je me alsjeblieft even een schop onder mijn kont geven?’ Een flinke uitbrander, of het niet alleen voor jezelf moeten doen, helpt mij al een heleboel.

Heb jij wel eens moeite gehad met het huishouden? En wat zijn jouw opruimtips?