Dat overkomt mij niet! (te gast in een podcast)

Wie oh wie durft in een poscast te komen over sociale druk?

De precieze tekst weet ik niet meer maar toen ik de oproep las om in een podcast mijn verhaal te doen reageerde ik meteen. Een van de grootste redenen dat ik ziek werd was namelijk dat ik anderen niet teleur wilde stellen, geen nee kon zeggen en ook graag naast studie en werk nog een beetje “mee wilde doen”. Op het moment van opnemen (in mei) was ik nog  bezig om beter te worden van een zware burn-out en wilde ik mijn ervaringen delen. Dat delen zorgde er namelijk voor dat mensen symptomen gingen (h)erkennen bij zichzelf en hulp gingen zoeken. Vooral toen ik heel ziek was voelde het alsof het bespreekbaar maken en anderen helpen door mijn ervaringen te delen het enige was wat ik nog kon.

Inmiddels ben ik al een tijd helemaal beter en gaat het goed. Daarom twijfelde ik even of ik de podcast wel wereldkundig wilde maken. Inmiddels heb ik twee leuke banen en heb ik veel minder last van sociale druk. Maar juist omdat ik ook wil meegeven dat het goed kan komen en in de podcast door Lianne (The Self Help Hipster) zoveel goede tips en voorbeelden naar voren komen heb ik besloten om me toch kwetsbaar op te stellen.

De podcast!

Mijn eerste reactie na het opnemen was: Jeetje wat kan Lianne dat goed! Nou heeft ze ook het boek geschreven “Je moet helemaal niets” en heeft ze zelf ook een podcast en zei ze na de uitzending dat ze het van mij knap vond omdat ik natuurlijk een heel persoonlijk verhaal deelde.

Toen ik de podcast hoorde was dat met gemengde gevoelens. Aan de ene kant super trots! Ik had het gedaan! Ik praatte veel minder eloquent dan de host Krista Arriëns en Lianne, wat natuurlijk helemaal niet erg is maar omdat ik ooit journalistiek studeerde hoopte ik op iets meer interessantere opmerkingen vanuit mezelf. Dat getypt hebbende: dit is dus precies dat stukje van mij waar ik hard aan werk!

A cocktail for disaster

Eigenlijk is het allemaal een beetje een cocktail voor disaster… Sociale druk, faalangst en/of perfectionisme, studeren en werken. Voor mij was het op een gegeven moment niet meer haalbaar maar ik kijk er nu gek gezegd dankbaar op terug. Natuurlijk las ik wel eens over burn-out of overspannen zijn, maar pas toen ik zelf uitviel hoorde ik hoe veel mensen dit in hun leven is overkomen. Vrijwel alle collega’s op mijn vorige werk waren in hun leven een keer uitgevallen omdat ze overspannen of burn-out waren. Side note: ze waren allemaal midden tot eind 20 geweest net als ik toen.

5 tips als je sociale druk ervaart

• Neem je omgeving in vertrouwen
• Zeg af en toe nee (of niet klakkeloos ja)
• Filter je sociale media (#realstagram)
• Bedenk dat het perfecte leventje niet bestaat
• Als je een lange tijd druk ervaart en daar klachten van krijgt, ga eventjes langs bij de huisarts

Ervaar ik nog steeds sociale druk?

Ja en nee. Ja omdat die druk nooit helemaal weg te nemen is. Ik blijf perfectionistisch, blijf een pleaser van anderen. Aan de andere kant ben ik me hyperbewust van hoe ik in elkaar zit waardoor ik het goed in de gaten heb. Wat ik leerde was balans vinden. Als ik me eens alleen voelde of dacht dat mensen me misschien wel zouden vergeten belde ik ze gewoon even op. Wat blijkt? Mensen vergeten je niet zomaar en je bent echt niet minder belangrijk voor anderen als je goed aan jezelf gaat denken.

Dat overkomt mij niet is een podcast van Anderzorg. Heb daar niet als expert gesproken maar als ervaringsdeskundige. 

Wat vinden jullie van de podcast? Ervaar jij wel eens sociale druk?