Dagboek van een smartphone junkie

by Anouk

Zondag
Vandaag gaat het gebeuren, de blog is getypt en zelfs al online gezet. De meeste whatsapp contacten heb ik ondertussen een berichtje gestuurd met: Hoi, hier is een link met wat ik ga doen deze week. Je mag me wel bellen, ’s avonds ben ik wel op mijn laptop op Skype waarschijnlijk… En anders tot over een week!
Één minuut voor twaalf zette ik alle internetverbindingen van mijn smarthone uit.

Maandag
Vanochtend werd ik wakker met een vervelend gevoel. Ik greep naar de telefoon onder mijn kussen en terwijl ik op het icoontje van Facebook klikte besefte ik me ineens: ‘Geen internet’.
Oja… De hele dag gleed mijn hand stiekem naar mijn telefoon om een beetje hersenloos door de icoontjes te scrollen om me daarna weer te beseffen dat het internet gewoon uit staat.
Ik werkte, deed mijn ding, en in de avond voelde ik me een beetje alleen. Ik miste de whatsappgroepen waar ik deel van uitmaakte. Het voelde gewoon niet prettig. Ook ben ik gewend (misschien klinkt het stom) om kleine opvallende dingetjes snel even in een appje naar iemand te sturen.
Gratis zegels bij de kassa? App!
Een regenboog? App (met foto)

En ga zo maar door, ik ben niet alleen verslaafd aan bepaalde spelletjes of het hersenloos scrollen door Facebook, nee ik ben een beetje verslaafd aan contact. Terwijl ik in mijn dagelijkse leven toch veel contact heb met mensen, hunkerde ik deze eerste dag naar een appje, een smsje. Ik moest echt even omschakelen.

Dinsdag
Het gaat al beter, maar deze dag ik meteen mijn eerste valkuil. Op mijn stage aangekomen bleek mijn stagebegeleidster er niet te zijn. Dus ik had toch maar even internet aangezet om de appjes te kunnen zien om haar les over te nemen. Gelukkig op tijd, maar haar was ik dus vergeten te vertellen dat ik in mijn internetvrije week zat. Oeps!
Nadat ik had verteld dat ik haar lessen wel kon overnemen, heb ik ook meteen maar even gezegd dat ik geen internet de aankomende week heb.

Woensdag
Vandaag voelde ik me al een stuk beter. Ik ben een beetje op mezelf de laatste dagen en stiekem bevalt me dat wel. Ik heb nog steeds contact, maar het voelt echter als je iemand via Skype spreekt, of beter nog: in real life! Ook ben ik een stuk minder afgeleid als ik een film of serie kijk. Ik merk dat mijn gedachten steeds minder afdwalen naar mijn apps maar ook dat ik mezelf soms best wel tegenkomen. Slik!

Donderdag
Ik ben ziek, of niet echt ziek, maar oververmoeid. De afgelopen weken ben ik heel erg druk geweest met school, zo druk dat ik soms tot 4 uur ’s nachts nog bezig was terwijl ik gewoon werk en stage loop. Maar eigenlijk voelde ik me al weken heel moe, dus ik had woensdag al bloed geprikt.
Eigenlijk heb ik deze hele dag alleen maar geslapen, ik voelde me heel erg alleen maar eigenlijk nog erger vermoeid. Niet fijn.

Vrijdag
Gewoon weer een werkdag, waarin ik voor mijn gevoel veel meer bereikte omdat ik geen constante afleiding had van mijn telefoon. ’s Avonds voelde ik me niet zo fijn en ben ik vroeg in bed gedoken. (Weet niet of dit gerelateerd was aan mijn telefoon)

Zaterdag
Weer gewerkt.
Ik mis mijn telefoon eigenlijk al niet meer. Ik merk dat ik tijd heb voor andere dingen. De sjaal die ik aan het breien was is af, ik heb een aantal films gezien (zonder afleiding!) die ik al maanden wilde zien. Ook heb ik gemerkt dat ik niet elk klein dingetje met mensen hoef te delen.

Wat ik moeilijker vond is dat ik me soms een beetje alleen voelde. Gelukkig heb ik best wat mensen om me heen en zorg ik gewoon op een andere manier (dan appen) voor contact. Maar ik werd soms wel geconfronteerd met mezelf, ik had minder afleiding om me te verstoppen, en dan kun je jezelf wel eens tegenkomen.
Maar ik ben niet zo bang voor confrontatie, en vond het eigenlijk wel verhelderend. Soms is het goed (vergeef me als ik zweverig klink) om gewoon even alleen met jezelf te zijn. Dingen uit te pluizen.
Misschien schrijf ik daar nog eens een blog over, maar de dingen waar ik achter kwam waren veelal persoonlijk en op het verleden gericht. Door deze periode heb ik wel wat dingen voor mezelf kunnen afsluiten, terwijl andere wondjes weer werden opengekrabt. Dat hoort er helaas soms gewoon even bij.

Zondag
De laatste dag, en eigenlijk zag ik er best tegenop om vanavond om 12 uur mijn telefoon weer aan te zetten…
Gelukkig komen mijn ouders op bezoek, die ook merken dat ik moe ben en niet zo lekker in mijn vel zit. Tegen de tijd dat ze weggaan ben ik al een stuk meer opgeknapt. Soms moet je gewoon even mensen in de buurt hebben die het dichtst bij je staan. Ik voel me weer goed.

Om twaalf uur ’s nachts zet ik mijn telefoon weer aan…
3768 ongelezen berichten op WhatsApp.
Daar was ik het meest van geschrokken. Niet alleen van mijn WhatsAppgroep maar gewoon ook veel mensen die “wat van me moesten”. Iets met cijfers voor school, mensen die vroegen waarom ik niet op ze reageerde. Het liefst zette ik mijn telefoon meteen weer uit.

En nu?
Het is ondertussen woensdag en ik ben weer veel met mijn telefoon bezig. Stiekem vond ik het toch wel lekker om zo onbereikbaar te zijn maar misschien is dat ook wel een beetje vluchtgedrag.
Wat ik heb geleerd is dat ik af en toe mijn telefoon een paar uur uit moet zetten, om mezelf wat rust te gunnen van alle prikkels. Maar als ik dit bewust doe, voel ik me oprecht een stuk fijner.
Ook leg ik mijn telefoon nu weg als ik een film kijk, of als ik op visite ben (dat laatste doe ik al langer door mijn telefoon in mijn tas te laten zitten).

En heb ik bereikt wat ik wilde bereiken? Vorige week schreef ik dat ik dit zou willen doen als ik met mijn telefoonverslaving af zou rekenen:
-School
-Een goede serie of film kijken zonder afleiding
-Een boek uitlezen
-Mijn sjaal afbreien… (Dit kan in combinatie met film kijken)

Ik heb wat voor school en stage kunnen doen. Ik heb het boek ‘Wie heeft er wél een boek bij zich?’ uitgelezen. Geen hoogstaande literatuur, wel een heel vermakelijk boek. En voor mensen die lesgeven in het mbo een herkenbaar boek.
Ook heb ik mijn sjaal af kunnen breien, tijdens het filmkijken.

Eigenlijk is het me wel goed bevallen, ondanks dat ik het de eerste paar dagen lastig vond.
Zou jij een week je internet op je smartphone uit kunnen zetten?

Misschien ook iets voor jou?

2 comments

Daisy 10 februari 2016 - 15:29

Zouden we dit niet allemaal af en toe eens moeten doen? Echt, dat ding zit werkelijk aan mijn hand geplakt. Omdat jij zoveel rust kreeg uiteindelijk, zit ik er sterk over te denken dit ook eens te doen. Lijkt me heerlijk, even helemaal stil! xo Daisy

Reply
300 artikelen! - Groentje Gezond 29 november 2016 - 10:13

[…] Het dagboek van een smartphone junkie […]

Reply

Geef een reactie