“Hoe bevalt het getrouwde leven?” is een vraag die veel voorbij komt in gesprekken zowel online als offline. Voordat ik trouwde dacht ik dat het niet zoveel verschil zou maken maar voor mij is er wel degelijk een verschil. Ik zit namelijk al een maand op een roze wolk! Hoewel deze wolk vast wel weer verdwijnt, wil ik toch even delen wat voor mij persoonlijk veranderd is na ons huwelijk.
Aversie tegen negativiteit
Ooit schreef ik waarom ik geen positief persoon ben. In het kort: ik ben niet altijd lief tegen mezelf. Wel ben ik uitermate positief tegenover anderen en op de een of andere manier zit ik vanaf mijn wolk nu in een ontzettende positiviteitsbubbel. Dus als je wil klagen, doe dat kort en krachtig, verwacht alleen niet dat ik deze keer meedoe. Zuchtende, steunende en kreunende pubers die geen zin hebben in mijn les worden gebombardeerd met vrolijkheid en als ze écht niet willen mogen ze ook gewoon een andere keer terugkomen. Ook thuis zing ik liedjes en ben ik vrolijk. Kortom: de wittebroodsweken zijn real!
Mevrouw V of mevrouw M?
Mijn hele leven (tot 1 september) heb ik mijn meisjesnaam gedragen. Als je gaat trouwen moet je ineens bedenken hoe je gaat heten na je huwelijk. Hou je je meisjesnaam? Neem je de naam van je partner? Of ga je voor allebei de namen? En wat wil je partner mijn diens naam doen? Zelf heb ik voor zijn naam met mijn naam erachter gekozen. Toch neem ik nog snel de telefoon op met: met Anouk V… Terwijl ik nu Anouk M ben geworden. Het is nog even wennen! De keuze voor mij was makkelijk want ik vind zijn achternaam heel mooi, uniek en mochten we ooit een gezin hebben lijkt het me ook gewoon makkelijk om allemaal dezelfde naam te hebben. Wat ik wel een leuk feitje vind: je (getrouwde) naam kan je ook makkelijk weer wijzigen. Dus mocht je je ooit bedenken en je je meisjesnaam weer willen voeren dan kan dat gewoon. (Neemt een stukje keuzestress weg). Ik ga in ieder geval oefenen om de telefoon op te nemen met Anouk M.
Nagenieten
Ik vond het heel tof om het artikel te schrijven over onze trouwdag. Het nagenieten is écht iets wat ik niet eerder heb meegemaakt. Natuurlijk heb ik wel leuke momenten gekend in mijn leven en toffe dingen gedaan maar zo emotioneel als dat hele trouwgebeuren? Nee, dat kende ik nog niet. Als er visite komt dan laat ik alvast de preview foto’s zien (en hopelijk snel een fotoboek) en ik laat ook mensen het filmpje van mijn serenade aan mijn man en bruidsgasten zien. De dag zelf ging zó snel, het gaat soms helemaal langs je heen dus je moet het ook wel hebben van het nagenieten. Daarom ben ik blij dat we niet hebben bespaard op een fotograaf omdat het zo fijn is om mooie persoonlijke foto’s te hebben.
Vriendje-vriendinnetje v.s echtpaar
De wittebroodsweken zijn al even voorbij gekomen maar ik merk tot nu toe ook wel een verschil met hoe wij waren als stel en hoe we nu zijn als echtpaar. Het klinkt gek want ik had niet verwacht dat het daadwerkelijk veel zou verschillen. We trouwden omdat we de liefde wilden vieren maar ook omdat alles (ons gekochte huis bijvoorbeeld) meteen goed is vastgelegd. Toch merk ik dingen nu anders voelen. Ferry is wel echt de persoon waarmee ik oud wil worden. Dat lijkt nu echter dan voorheen. Ook ben ik (vind ik zelf) niet zo klef maar lopen we toch hand in hand over straat.
Ik hoop dat mijn roze wolk nog lekker even blijft hangen want het doet me heel erg goed!
